ਸੁਤਾ ਸੀ ਉਹ ਅੰਦਰ p2

 

                                         ਸੁਤਾ ਸੀ ਉਹ ਅੰਦਰ

ਉਹ ਸੀ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਸੁਤਾ

ਇਹ ਵੀ ਮੈਂਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਤਾ

ਭਾਲਾਂ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਬਾਹਰੋ ਬਾਹਰ

ਕਦੀ ਇਸ ਦਵਾਰ ਕਦੀ ਉਸ ਦਵਾਰ

ਤੀਰਥ ਨਾਏ 

ਦੀਪ ਜਗਾਏ

ਪਾਠ ਕਰਾਏ

ਦਾਨ ਵੀ ਕੀਤਾ 

ਨਾਮ ਵੀ ਲੀਤਾ

ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਲੱਭ ਨਾ ਪਾਏ

ਗਿਆਨੀਆਂ ਕੋਲ ਗਏ 

ਧਿਆਨੀਆਂ ਕੋਲ ਗਏ

ਸੰਤਾਂ ਕੋਲ ਗਏ 

ਮਹੰਤਾਂ ਕੋਲ ਗਏ

ਉਹ ਵੀ ਮੈਂਨੂੰ ਰਾਹ ਦਸ ਨਾ ਪਾਏ

ਬੇਦ ਪੜੇ

ਕਿਤੇਬ ਪੜੇ

ਗ੍ੰਥ ਫਰੋਲਿਆ

ਫ਼ਲਸਫਾ ਟੋਲਿਆ

ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਤੇ ਪਾ ਨਾ ਸਕਿਆ

ਲੱਭ ਲੱਭ ਕੇ ਮੈਂ ਆਖਰ ਥੱਕਿਆ

ਫਿਰ ਬੈਹ ਅਪਣੇ ਅੰਦਰ ਝਾਕਿਆ

ਨੇਹਰੇ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੂੰ ਸੁਤਾ ਤਕਿਆ

ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਦੇ ਜਾਲ ਵਿੱਚ ਫ਼ਸਿਆ

ਹੌਓਮੇ ਭੱਰਿਆ ਮੈਂ ਉਸ ਦਾ ਦਵਾਰ ਲੰਘ ਨਾ ਸਕਿਆ

ਪੁਛਿਆ ਮੈਂ ਕਿਵੇਂ ਅੰਦਰ ਆਂਵਾਂ

ਤੈਂਨੂੰ ਮੈਂ ਕਿੰਝ ਜਗਾਂਵਾਂ

ਕਹਿੰਦਾ ਮੱਥੇ ਜਾ ਕੇ ਲੇਖ ਲਖਾ

ਬੰਦੇ ਦੀ ਜੂਨ ਆਇਆ ਇੰਨਸਾਨ ਬਣ ਜਾ

ਪਹਿਲਾਂ ਉਸ ਦੀ ਰਚਾਈ ਰਚਨਾ ਨੂੰ ਤੂੰ ਕਰ ਪਿਆਰ

ਕਿਰਤ ਕਰ ,ਵੰਡ ਛੱਕ ,ਨਾਮ ਜੱਪ,ਕਰ  ਆਪ ਨੂੰ ਤਿਆਰ

ਉਸ ਬਾਦ ਤੂੰ ਮੈਂਨੂੰ ਜਗਾ ਪਾਵੇਂਗਾ

ਕੱਟ ਜਾਊ ਚੌਰਾਸੀ,ਤੂੰ ਉਸ ਵਿੱਚ ਸਮਾ ਜਾਂਵੇਂਗਾ 

***********

                             सुता सी उह अंदर

उह सी मेरे अंदर सुता

इह वी मैंनू नहीं सी पता

भालां मैं उस नू बाहरो बाहर

कदी इस दवार कदी उस दवार

तीरॅथ नाहे

दीप जगाए

पाठ कराए

दान वी कीता 

नाम वी लीता

पर उस नू असीं लॅभ ना पाए

ञियानीयां कोल गए

धियानियां कोल गए

संतां कोल गए 

महान्तां कोल हए

उह वी सानू राह दॅस ना पाए

बेद पङे 

कितेब पङे

ग्ंथ फरोलिया

फलसफा टोलिया

उस नू किते पा ना सकिआ

लॅभ लॅभ के आखर थकिआ

फिर मैं अंदर झाकिआ

नेहरे विच उस नू सुता तकिआ

मायिआ मोह दे जाल विच फसिआ

हौह्मे भरिआ मैं उस दा दरवाजा लंध ना सकिआ

पुछिआ मैं केंवें अंदर आंवां

तैंनू मैं किंझ जगांवां

कहिंदा मॅथे जा के लेख लिखा

बंदे दी जून आयिआ ईन्सान बण जा

पहिलां उस दी रचाई रचना नू कर पियार

किरत कर,वंड छॅक,नाम जप,कर आप नू तियार

उस बाद तूं मैंनू जगा पांवेंगा

कॅट जाऊ चौरासी,तूं उस विच समाएंगा

ਅਸੀਂ ਬਦਲ ਜਾਂਵਾਂਗੇ---ਸਾਡਾ ਕੀ p2

 

                                   ਅਸੀਂ ਬਦਲ ਜਾਂਵਾਂਗੇ -ਸਾਡਾ ਕੀ

ਮਿਆਂ ਬੀਵੀ ਦੀ ਹੋਈ ਲੜਾਈ

ਦੱਸਾਂ ਕਿਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ,ਨਾ ਹੱਸਿਓ ਭਾਈ

ਬੁੱਢਾ ਜੱਦੋਂ ਗੁਸਲਖਾਨੇ ਪਸ਼ਾਬ ਕਰਨ ਜਾਵੇ

ਬੁੱਢੀ ਮਤਾਬੱਕ ਬਹੁਤ ਗੰਦ ਪਾਵੇ

ਖੜਾ ਹੋ ਕੇ ਕੰਮ ਉਹ ਸੀ ਕਰਦਾ

ਤੁਪਕਿਆਂ ਨਾਲ ਸੀਟ ਸੀ ਭੱਰਦਾ

ਬੁੱਢੀ ਜਦ ਅੰਦਰ ਜਾਵੇ,ਮੁਸ਼ਕ ਉਸ ਨੂੰ ਆਵੇ

ਕਹੇ ਹਜ਼ਾਰ ਬਾਰ ਤੈਂਨੂੰ ਸਮਝਾਇਆ

ਠੀਕ ਤਰਾਂ ਤੈਂਨੂੰ ਕੋਈ ਕੰਮ ਨਾ ਕਰਨਾ ਆਇਆ

ਸਾਰੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਗੰਦ ਤੂੰਨੇ ਹੈ ਪਾਇਆ

ਇੱਕ ਇੱਕ ਬੁੱਢੇ ਦੇ ਲਾ-ਪਰਵਾਹੀ ਦੇ ਕਿਸੇ ਸੁਣਾਵੇ

ਦਸ ਸਾਲ ਪਹਿਲੋਂ ਜੋ ਕੀਤਾ ਉਹ ਯਾਦ ਕਰਾਵੇ

ਕਪੜੇ ਦੀ ਨਾ ਤੂੰ ਕਰੇਂ ਸੰਭਾਲ

ਗਲੋਂ ਲਾਹ ਕੇ ਦੇਵੇਂ ਮੰਜੇ ਤੇ ਖਲਾਰ

ਜੁਤੇ ਉੱਥੇ ਪਏ ਰਹਿਣ ਜਿੱਥੇ ਤੂੰ ਲਾਂਵੇਂ

ਕਦੀ ਵੀ ਉੱਨਾ ਨੂੰ ਉੱਨਾਂ ਦੇ ਥਾਂ ਨਾ ਟਕਾਂਵੇਂ

ਖਾਣਾ ਖਾਣ ਦਾ ਚੱਜ ਨਾ ਤੈਂਨੂੰ ਆਵੇ

ਮੇਜ਼ ਤੇ ਗਰਾਂਵੇਂ ,ਕਪੜਿਆਂ ਨੂੰ ਲਾਂਵੇਂ

ਨੱਕ ਸੁਨੱਕ ਸਿੰਕ ਤੂੰ ਲਬੇੜੇਂ

ਸਾਫ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਹੱਥ ਵੀ ਨਾ ਫੇਰੇਂ

ਤੈਂਨੂੰ ਤਾਂ ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ

ਗੰਦ ਵਿੱਚ ਵੀ ਹੀ ਖ਼ੁਸ਼ ਤੂੰ ਰਹਿੰਦਾ

ਤੇਰੇ ਪਿੱਛੇ ਮੈਂਨੂੰ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਸਫ਼ਾਈ

ਬੱਸ ਏਸੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਜਿੰਦ ਰੁਲਾਈ

ਮੰਨੇ ਸੋਚਿਆ,ਇੱਕ ਆਦਤ ਅਸੀਂ ਬਦਲੀਏ

ਥੋੜੀ ਜਹੀ ਬੁੱਢੀ ਦੇ ਗੁੱਸੇ ਤੋਂ ਰਾਹਤ ਲਈਏ

ਸੋਚਿਆ ਤੀਵੀਂਆਂ ਵਾਂਗ ਬੈਠ, ਕਰ ਲੈਣਾ ਪਸ਼ਾਬ

ਏਧਰ ਉਧਰ ਤੁਪਕਾ ਨਾ ਡਿਗੂ,ਫ਼ਰਸ਼ ਰਹੂਗੀ ਸਾਫ਼

ਪਹਿਲਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸ਼ਰਮ ਤਾਂ ਆਈ

ਯਾਰ ਕੋਈ ਵੇਖੂ,ਕੀ ਕਹੂਗਾ ਭਾਈ

ਫਿਰ ਸੋਚਿਆ ,ਅੱਗ ਵਿੱਚ ਜਾਏ ਲੋਕਾਈ

ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਖ਼ੁਸ਼ ਕਰਨੀ ਅਪਣੀ ਲੋਗਾਈ

ਤਰਤੀਬ ਇਹ ਮੇਰੀ ,ਚੰਗੀ ਰਾਸ ਆਈ

ਪਿਛਲੇ ਮਹੀਨੇ ਸਿਰਫ਼ ਦੱਸ ਵਾਰ ਡਾਂਟ ਖਾਈ

ਸਾਨੂੰ ਚਾਹੀਦੀ ਸਿਰਫ਼ ਅਪਣੀ ਬੀਵੀ ਦੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ

ਬਦਲ ਲਵਾਂਗੇ ਅਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ,ਸਾਡਾ ਕੀ

********

                        असीं बदल जांवांगे-साडा की

मिआं बीवी दी होई लङाई

दॅसां किस गल तों,हंसिओ ना भाई

बुॅढा जदों गुस्लखाने पशाब करन जावे

बुॅढी मुताबॅक बहुत गंद पावे

खङा हो के कम उह सी करदा

तुपकिआं नाल सीट सी उह भॅरदा

बुॅढी जद अंदर जावे,मुश्क उस नू आवे

कहे हज़ार बार तैंनू समझायिआ

ठीक तरां तैंनू कोई कम ना करना आयिआ

सारे घर विच गंद तूंने है पायिआ

इक इक कर बुॅढे दे ला-परवाही दे किसे सुणावे

दस साल पहिलों जो कीता,उह याद करवावे

कपङे दी ना करें तूं संन्भाल

गलों लाह के देंवें मंजे ते खलार

जुते ओथे पए रहिण जिॅथे तू लांवें

कदी वी उन्हां नू उन्हां दे थां ना टकांवें

खाणा खाण दा चॅज ना तैंनू आवे

मेज़ ते गरांवें,कपङिआ नू लांवें

नॅक सुणक सिंक तूं लबेङें

साफ करन लई हॅथ वी ना फेरें

तैंनू तां कोई फ़र्क नहीं पैंदा

गंद विच ही खुश तूं रहिंदा

तेरे पिॅछे मैंनू करनी पैंदी सफ़ाई

बॅस एसे कंम विच मैं जिंद रुलाई

मंने सोचिआ, इक आदत असीं बदलीए

थोङी जही बुॅढी दे गुस्से तों राहत लईए

सोचिआ तींविआं वांग बैठ कर लैणा पशाब

एधर एधर तुपका नी डिगू,फ़रश रहूगी साफ़

पहिलां पहिलां शर्म तां आई

यार कोई वेखू, की कहूगा भाई

फिर सोचिआ अग विच जाए लोकाई

असीं तां खुश करनी अपणी लुगाई

तरतीब इह मेरी चंगी रास आई

पिछले महीने सिरफ़ दॅस बार डांट खाई

सानू चाहीदी सिरफ़ अपणी बीवी दी खुशी

बदल लवांगे अपणे आप नू,साडा की

ਭੁੱਲੀ ਪਰੀ ਲੱੜ ਲੱਗੀ p2

 

                                   ਭੁੱਲੀ ਪਰੀ ਲੱੜ ਲੱਗੀ

ਮਿਲੀ ਸੀ ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਅਲਹੱੜ ਮੁਟਿਆਰ

ਅੱਖਾਂ ਉਸ ਨਾਲ ਸਾਡਿਆਂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਚਾਰ

ਨੱਕ ਉਸ ਦਾ ਤੇਜ਼ ਤੱਲਵਾਰ

ਸੀਨੇ ਸਾਡੇ ਤੇ ਕਰੇ ਵਾਰ

ਨਜ਼ਰਾਂ ਉਸ ਦੀਆਂ ਨਸ਼ੇ ਭਰਿਆਂ

ਸਾਨੂੰ ਉਹ ਮੱਧਹੋਸ਼ ਹੈ ਕਰਿਆਂ

ਬੁੱਲ ਉਸ ਦੇ ਸੁਰਖ ਗੁਲਾਬ

ਚੁਮਾ ਉੁੱਨਾ ਨੂੰ ਮੈਂ ਲਵਾਂ ਖਬਾਬ

ਜੁਬਾਨ ਉਸ ਦੀ ਵਿੱਚ ਭੱਰੀ ਮਿਠਾਸ

ਕੰਨਾ ਨੂੰ ਦੇਣ ਸੰਗੀਤ ਦਾ ਏਸਾਸ

ਗੋਰੀ ਨਹੀਂ,ਉਸ ਦਾ ਸਾਂਵਲਾ ਰੰਗ

ਸੰਗਮਰਮਰੀ ਸ਼ਰੀਰ ,ਕੱਚ ਦੇ ਅੰਗ

ਕਾਲੀ ਘਟਾ ਜ਼ੁਲਫ਼ਾਂ ,ਮਾਰਨ ਸੰਪ ਦਾ ਡੰਗ

ਹੁਸਨ ਉਸ ਦਾ ਠਾਠਾਂ ਮਾਰੇ

ਫ਼ਿਦਾ ਹੋਏ ਅਸੀਂ,ਡੁੱਲੇਉਸ ਤੇ ਸਾਰੇ

ਸੂਰਤ ਤੋਂ ਸੋਣੀ ,ਅਕਲ ਤੋਂ ਸਿਆਣੀ

ਬਣ ਗਈ ਉਹ ਸਾਡੇ ਦਿੱਲ ਦੀ ਰਾਣੀ

ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਬਨੌਣ ਵਾਲੇ ਦੇ ਕੀ ਮੰਨ ਵਿੱਚ ਆਈ

ਜੋ ਐਸੀ ਕਿਆਮੱਤ ਉਸ ਨੇ ਬਣਾਈ

ਭੁੱਲੀ ਹੋਈ ਸ਼ਾਇਦ ਪਰੀਆਂ ਦੇ ਦੇਸੋਂ ਆਈ

ਜਾਂ ਫਿਰ ਰੱਬ ਵੇਹਲੇ ਬੈਹ ਅਪਣੀ ਹੱਥੀਂ ਬਣਾਈ

ਕਿਸਮੱਤ ਸਾਡੀ ਚੰਗੀ ਲਿਖੀ ,ਲੱੜ ਉਸ ਦੇ ਲਾਇਆ

ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਸ਼ੁਕਰ ਰੱਬ ਦਾ ਮੈਂ ਕਰ ਨਾ ਪਾਇਆ

***********

                     भुॅली परी लॅङ लॅगी

मिली सी सानू एक अल्लहङ मुटियार

अखां उस नाल साडिआं हो गईंआं चार

नॅक उस दा तेज तलवार

सीने साडे ते करे वार

नजरां उस दिआं नशे भरिआं

सानू ओह मधहोश है करिआं

बुल उस दे सुरख गुलाब

चुम्मा उन्हां नू मैं लवां खबाब

जुबान उस दे विच भरी मिठास

कंना नू देण संगीत दा इहसास

गोरी नहीं उस दा सांवला रंग

संगमरमरी शरीर,कॅच्च दे अंग

काली घटा जुलफां,मारन सप दा डंग

हुसन उस दा ठाठां मारे

फिदा होए असीं, डुल्ले उस ते सारे

सूरत तों सोहणी ,अकल तों सियाणी

बण गई ओह साडे दिल दी राणी

पता नहीं बणौन वाले दे की मन विच आई

जो ऐसी कियामत उस ने बणाई

भुली होई शायिद परिआं दे देसों आई

जां फिर रब वेहले बैह अपणी हथीं बणाई

किस्मत साडी चंगी लिखी,लॅङ उस दे लायिआ

पूरी तरहां रब दा शुकर मैं कर ना पायिआ

ਕਿੱਥੇ ਕਿੱਥੇ ਨਹੀਂ ਭਾਲਿਆ p2

                                                         ਕਿੱਥੇ ਕਿੱਥੇ ਨਹੀਂ ਭਾਲਿਆ

ਨਾ ਮਿਲਿਆ ਮੰਦਰਾਂ ਵਿੱਚ ਨਾ ਠਾਕੁਰ ਦਵਾਰੇ

ਨਾ ਮਿਲਿਆ ਮਸਜੱਦ, ਗਿਰਜਾਘਰ, ਨਾ ਗੁਰਦਵਾਰੇ

ਮਿਲਿਆ ਨਾ ਕਿਸੇ ਵੇਦ ਨਾ ਕਤੇਬ,ਸਮਝ ਨਾ ਪਾਇਆ ਮੈਂ ਗ੍ੰਥ

ਕਿਸੇ ਮੱਠ ਤੇ ਨਾ ਮਿਲਿਆ ,ਨਾ ਡੇਰੇ,ਚੱਲ ਨਾ ਸਕਿਆ ਮੈਂ ਸੱਚੇ ਪੰਥ

ਸੰਤ ਨਾ ਸਮਝਾ ਸਕੇ ਨਾ ਸਮਝਾ ਸਕਿਆ ਕੋਈ ਸਾਧ

ਯੋਗੀ ਵੀ ਵਿਖਾ ਨਾ ਸਕਿਆ ਨਾ ਵਿਖਾ ਸਕਿਆ ਕੋਈ ਨਾਥ

ਸਾਇੰਸ ਗਿਆਨ ਵੀ ਉਸ ਨੂੰ ਜਾਹਰ ਨਾ ਕਰ ਸਕਿਆ

ਫ਼ਲਾਸਫ਼ਰ ਵੀ ਪੂਰਾ ਦੱਸ ਨਾ ਸਕਿਆ , ਲਿੱਖ ਲਿੱਖ ਥਕਿਆ

ਨਾ ਉਹ ਲੱਭਿਆ ਵਾਦਿਆਂ ਵਿੱਚ ਨਾ ਉੱਚੇ ਪਹਾੜਾਂ

ਨਾ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਭੀੜ ਭੱੜਕੇ ਤੇ ਨਾ ਵੇਰਾਨ ਓਜਾੜਾਂ

ਹਰ ਥਾਂ ਲੱਭ ਕੇ ਹੰਭਿਆ, ਅੰਦਰ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਘੁਮਾਇਆ

ਵੇਖ ਕੇ ਮੈਂ ਹੈਰਾਨ ਸੀ ਹੋਇਆ,ਉਸ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਸੁੱਤਾ ਪਾਇਆ

ਅੱਖਾਂ ਉਸ ਨੇ ਮੇਰਿਆਂ ਖੋਲਿਆਂ,ਹਰ ਥਾਂ ਰੱਬ ਵਿਖਇਆ

ਕਹੇ ਰੱਬ ਤਾਂ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਹਰ ਥਾਂ ਵਸੇ,ਉਹ ਹੈ ਸਰਬ ਸਮਾਇਆ

ਫ਼ੁੱਲ ਕਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਰੰਗ ਸੁਗੰਦ ਪਾ, ਭਮਰੇ ਨੂੰ ਤਰਸਾਇਆ

ਦਿੱਨ ਨੂੰ ਸੂਰਜ ਰਾਤ ਚੰਦ ਦੇ ਨਾਲ ਤਾਰਾ ਵੀ ਚੱਮਕਾਇਆ

ਦਿੱਤੀ ਪਿਆਰੀ ਮਾਂ 

ਜੋ ਦੇਵੇ ਠੰਡੀ ਛਾਂ

ਜਿਸ ਦੀ ਕੁੱਖੋਂ ਜਨਮਾ ਕੇ ਕਿ੍ਸ਼ਮਾ ਹੈ ਵਿਖਾਇਆ

ਘੋੜੇ ਦੀ ਚਾਲ

ਹਿਰਨ ਦੀ ਛਾਲ

ਸ਼ੇਰ ਦਾ ਪੰਜਾ

ਹਾਥੀ ਦੀ ਦਿਹਾੜ

ਸੱਬ ਵਿੱਚ ਮੈਂਨੂੰ ਉਸ ਦਾ ਹੱਥ ਨਜ਼ਰ ਆਇਆ

ਮੈਂ ਪੁਛਿਆ ਸੀ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ,ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ ਸਾਮਣੇ ਆਇਆ

ਬੋਲਿਆ ਇਹ ਤੇਰਾ ਇੱਕ ਕਰਮ ਸੀ,ਇਸ ਲਈ ਇੰਨਸਾਨ ਦੀ ਜੂਨੇ ਸੀ ਤੈਂਨੂੰ ਪਾਇਆ

ਮੈਂਨੂੰ ਸੁੱਤੇ ਨੂੰ ਜਗੌਣਾ ਹੀ ਹੈ ਸੀ ਤੇਰਾ ਫ਼ਰਜ਼

ਸਿਰਫ਼ ਇਹੋ ਹੀ ਇੱਕ ਸੀ ਮੇਰਾ, ਤੇਰੇ ਉੱਤੇ ਕਰਜ਼

ਮੈਂ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ, ਇਸ ਫੇਰੀ ਮੈਂਨੂੰ ਕਰ ਦਿਓ ਮਾਫ਼

ਦਿੱਨੇ ਗਵਾਚਾ ਰਾਤ ਘਰ ਆਵੇ,ਨਹੀਂ ਉਹ ਗੁਸਤਾਖ

ਮੌਕਾ ਅਗਰ ਦੇਵੇਂਗਾ ਇੱਕ ਹੋਰ,ਪਹਿਲੋਂ ਤੈਂਨੂੰ ਹੀ ਜਗਾਊਂ

ਸਤਿਸੰਗਤ ਵਿੱਚ ਬੈਹ ਧਿਆ ਕੇ ਤੈਂਨੂੰ,ਜੀਵਨ ਸਫ਼ਲ ਕਰ ਜਾਊਂ

********

                      किॅथे किॅथे नहीं भालिया

ना मिलिया मंदरां विच ना ठाकुर दुआरे

ना मिलिया मसजद गिरजाघर ना गुरूदवार

मिलिया ना किसे वेद कतेब,समझ ना पायिआ मैं ग्ंथ

किसे मॅठ ते ना मिलिया,ना डेरे,चॅल ना सकिया मैं सॅच्चे पंथ

संत ना समझा सके,ना समझा सकिया कोई साध

योगी वी विखा ना सकिया ना विखा सकिया कोई नाथ

सांईन्स ञान वी इस नू जाहर ना कर सकिसा

फलासफर वी पूरा दॅस ना सकिया,लिॅख लिॅख थॅकिया

ना उह लॅभिया वादीयां विच ना उच्चे पहाङां

ना शहिर दे भीङ भॅङके ना  उह वेरान उझाङां

हर थां लभ के हंम्बिया ,अंदर वॅल धियान घुमायिआ

वेख के मैं हैरान सी होयिआ,उस नू अंदर सुॅता पायिआ

अखां उस ने मेरियां खोलियां,हर थां रॅब विखायिआ

कहे रॅब तां हर चीज हर थां वसे,उह है सरब समायिआ

फुॅल कलियां विच रंग सुगंध पा,भंवरे नू तरसायिआ

दिॅन नू सूरज रात चंद दे तारा वी चॅमकायिआ

दिॅती पियारी मां

जो देवे ठंडी छां

जिस दे कुखों जनमा के,कि्क्षमा है विखायिआ

घोङे दी चाल

हिरन दी छाल

शेर दा पंजा 

हाथी दी दिहाङ

सॅब विच मैंनू उस दा हॅथ नजर आयिआ

मैं पुछिया सी तूं मेरे अंदर कियों नहीं सामणे आयिआ

बोलिया इह तेरा एक करम सी,इस लई इन्सान दी जूने सी तैंनू पायिआ

मैंनू सुते नू जगौणा ही है सी तेरा फरज

सिरफ इहीओ ही एक सी मेरा,तेरे उॅते करज

मैं बेनती कीती इस फेरी मैंनू कर दिओ माफ

दिॅने गवाचा रात घर आवे,नहीं उह गुसताख

मौका अगर देंवेंगा एक होर,पहिलों तैंनू ही जगाऊं

सतिसंगत विच बैह,धिया के तैंनू,जीवन सफल कर जाऊं