ਸਿਆਣੀ ਘਰ ਦੀ ਰਾਣੀ
ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਕੁੜੀ ਬੇਚਾਰੀ
ਕਿਸਮਤ ਉਸ ਦੀ ਮਾੜੀ
ਵਾਹ ਭਈ ਵਾਹ
ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਗਈ ਵਿਆਹੀ
ਸੌਦਾਈ ਮਿਲਿਆ ਮਾਹੀ
ਵਾਹ ਭਈ ਵਾਹ
ਉਸ ਦੀ ਇੱਕ ਨਾ ਮੰਨੇ
ਅਪਣੀ ਮਾਂ ਦੀ ਸੁੰਣੇ
ਵਾਹ ਭਈ ਵਾਹ
ਕੁੜੀ ਨੇ ਲਿਆ ਦੜ ਵੱਟ
ਲਿਆ ਜ਼ਮਾਨਾ ਕੱਟ
ਵਾਹ ਭਈ ਵਾਹ
ਦੋ ਜਮੇਂ ਬੱਚੇ
ਜੋ ਦਿਲ ਦੇ ਸੱਚੇ
ਵਾਹ ਭਈ ਵਾਹ
ਬੱਚੀਂ ਨੂੰ ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿਆਇਆ
ਮੱਤਾਂ ਦੇ ਦੇ ਘਰ ਵਸਾਇਆ
ਵਾਹ ਭਈ ਵਾਹ
ਮੁੰਡੇ ਦਾ ਕੀਤਾ ਵਿਆਹ
ਉਹ ਕਨੇਡਾ ਗਿਆ ਆ
ਵਾਹ ਭਈ ਵਾਹ
ਉਹ ਕੁੜੀ ਹੁਣ ਬੁੱਢੀ ਸਿਆਣੀ
ਉਹ ਅਪਣੇ ਘਰ ਦੀ ਰਾਣੀ
ਸੱਚੀ ਹੈ,ਨਹੀਂ ਮੰਨ ਘੜ ਕਹਾਣੀ
ਵਾਹ ਭਈ ਵਾਹ ,ਵਾਹ ਭਈ ਵਾਹ
ਤੂੰ ਗੀਤ ਉਸ ਦੇ ਗਾਅ
ਤੂੰ ਗਾਅ ਗਾਅ ਗਾਅ ,ਤੂੰ ਗੀਤ ਉਸ ਦੇ ਗਾਅ
ਉਹ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਖ਼ਫ਼ਾ
ਮਾਯੂਸ ਤੂੰ ਜੀਂਵੇਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਉਸ ਦੀ ਰਜ਼ਾ
ਨਿਰਵੈਰ ਹੈ ਉਹ, ਨਹੀਂ ਦਊਗਾ ਤੈਂਨੂੰ ਸਜ਼ਾ
ਤੂੰ ਗਾਅ ਗਾਅ ਗਾਅ,ਤੂੰ ਗੀਤ ਉਸ ਗਾਅ
ਸੱਭ ਕੁੱਛ ਦੇ ਨਾਲ ਤੈਂਨੂੰ ਵੀ ਉਸ ਆਪ ਬਣਾਇਆ
ਵੇਖ ਉਸ ਨੂੰ ਹਰ ਵਿੱਚ,ਉਹ ਹੈ ਸਰਭ ਸਮਾਇਆ
ਬੰਦਾ ਤੈਂਨੂੰ ਉਪਾਇਆ,ਬੰਦਗੀ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਤੂੰ ਕਰ
ਓਕਾਰ ਉਸ ਦੇ ਦਾ, ਸੱਚੇ ਦਿਲੋਂ ਸਤਿਕਾਰ ਤੂੰ ਕਰ
ਤੂੰ ਗਾਅ ਗਾਅ ਗਾਅ,ਤੂੰ ਗੀਤ ਉਸ ਦੇ ਗਾਅ
ਧੰਨ ਦੌਲਤ,ਸ਼ੌਰੱਤ,ਸਾਕ ਸੰਬੰਧੀ,ਸੱਭ ਹੈ ਮਾਇਆ
ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਾ ਕੇ ਨਹੀਂ ਤੂੰ, ਕੋਈ ਕਰਮ ਕਮਾਇਆ
ਚੱਲ ਉਨ੍ਹੀਂ ਰਾਹੀਂ ,ਜੋ ਪੰਥ ਗੁਰੂਆਂ ਸੀ ਦਰਸਾਇਆ
ਕਿਰਤ ਕਰ,ਵੰਡ ਛੱਕ,ਨਾਮ ਜੱਪ,ਸੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਿਖਾਇਆ
ਤੂੰ ਗਾਅ ਗਾਅ ਗਾਅ ,ਤੂੰ ਗੀਤ ਉਸ ਦੇ ਗਾਅ
ਔਕਾਤ ਨਹੀਂ ਤੇਰੀ,ਤੂੰ ਉਸ ਨੂੰ ਸਮਝ ਪਾਂਵੇਂ
ਸੋਚ ਸੋਚ ਐਂਵੇਂ, ਜਿੰਦ ਬੇਅਰਥ ਲੰਘਾਂਵੇਂ
ਉਹ ਸੱਚ ਹੈ,ਮੰਨ ਇਹ, ਕਰ ਕੇ ਸੱਚਾ ਦਿਲ
ਜੇ ਉਸ ਦੀ ਨਦਰ ਪਈ,ਆਪ ਉਹ ਜਾਵੇਗਾ ਤੈਂਨੂੰ ਮਿਲ
ਤਦੋਂ ਤਕ, ਤੂੰ ਗਾਅ ਗਾਅ ਗਾਅ,ਤੂੰ ਗੀਤ ਉਸ ਦੇ ਗਾਅ
ਬੀਤਿਆ ਸਮਾਂ ਭਲਾ ਜ਼ਮਾਨਾ
ਕਿਥੋਂ ਲੱਭਾਂ ਉਹ ਬੀਤਿਆ ਚੰਗਾ ਸਮਾਂ ,ਭਲਾ ਜ਼ਮਾਨਾ
ਉਹ ਬੇ-ਪਰਵਾਹੀ ਵਾਲੇ ਦਿਨ,ਖ਼ੁਸ਼ਿਆਂ ਭਰਿਆ ਗਾਣਾ
ਜੱਦ ਵੱਡੀ ਉਮਰ ਨੂੰ ਬੁੱਢਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਹਿੰਦੇ,ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ ਸਿਆਣਾ
ਆਦਰ ਸੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਰਦਾ,ਕੀ ਜਵਾਨ ਕੀ ਨਿਆਣਾ
ਪੁਰਾਣਿਆਂ ਬਾਤਾਂ ਤੇ ਹੱਢ ਬੀਤੀ ,ਅਗਲੀ ਪੀੜੀ ਨੂੰ ਸਣੌਂਦੇ
ਕਿਂਝ ਇਹ ਜੀਵਣ ਜੀਂਣਾ,ਇਹ ਸੀ ਉਹ ਬੁਜ਼ੁਰਗ ਸਮਝੌਂਦੇ
ਵੱਡਿਆਂ ਤੋਂ ਮੱਤ ਲੈ,ਨਵੀਂ ਪੀੜੀ ਜਿੰਦਗੀ ਸੀ ਚਲੌਂਦੇ
ਆਪਸੀ ਗੁੱਸੇ ਝੱਗੜੇ ਸਿਆਣਿਆਂ ਕੋਲ ਜਾ ਸੁਲਝੌਂਦੇ
ਪਿਆਰ ਸੀ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਨਾਲ ਕਰਦੇ,ਰਿਸ਼ਤੇ ਸੀ ਨਿਭੌਂਦੇ
ਸ਼ਾਇਦ ਸਾਦੀ ਸੀ ਜਿੰਦ,ਘੱਟ ਸੀ ਝਮੇਲੇ
ਸੁਖੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਪਿੰਡ ਸੀ ਵਸਦੇ,ਲੱਗਦੇ ਸੀ ਮੇਲੇ
ਅਜਕੱਲ ਬੁਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦੀ ਸੁਣਨ ਤੋਂ ,ਜਵਾਕ ਕੰਨੋਂ ਕਤਰੌਂਣ
ਕਹਿਣ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪੁਰਾਣੇ ਖਿਆਲ,ਨਵੇਂ ਜ਼ਮਾਨੇ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਆਓਣੇਂ
ਨਵੇਂ ਜ਼ਮਾਨੇ ਸੱਭ ਲੱਭਣ,ਆਪਣਾ ਅਲੱਗ ਅਲੱਗ ਵਾਜੂਦ
ਨੱਸਣ ਸ਼ੌਰਤ ਪਿੱਛੇ,ਸਰਮਾਇਆ ਕੱਠੀ ਕਰਨ ਵਿਚ ਮਸਰੂਫ਼
ਨਾ ਸਕੂਨ ਨਾ ਵਕਤ ਕਿਸੇ ਲਈ,ਕਹਿਣ ਅਸੀਂ ਕੰਮ ਲਈ ਮਜਬੂਰ
ਦਿਲਾਂ ਵਿਚੋਂ ਪਿਆਰ ਘਟਿਆ,ਹੋਏ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਤੋਂ ਦੂਰ
ਗਿਆਨ ਜਾਦਾ ਰੱਖਣ ,ਪਰ ਅਕਲੋਂ ਰਹਿਣ ਅਧੂਰੇ
ਭਾਈਚਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਬਲਾ ਜਾਣੇ,ਸਾਰੇ ਖ਼ੁਦਗਰਜ਼ ਪੂਰੇ ਦੇ ਪੂਰੇ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਇਹ ਸਹੀ ਹੈ ਜਾਂ ਗਲਤ,ਜਾਂ ਉਸ ਦਾ ਹੈ ਇਹ ਭਾਣਾ
ਜੁਗ ਇਹ ਜਦ ਬੀਤ ਗਿਆ,ਆਗੂ ਪੀੜੀ ਵੀ ਕਹਿਣ ਇਸ ਨੂੰ ਭਲਾ ਜਮਾਨਾ
ਉਹ ਵੀ ਮੇਰੇ ਵਾਂਗੂ ਲੱਭਣ ਜੋ ਮੇਰਾ ਭੈੜਾ ਅਜਕਲ,ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਇਹ ਭਲਾ ਜਮਾਨਾ
*********
बीतिआ समां भला ज़माना
किथ्थों लभां उह बीतिआ समां, भला ज़माना
उह बे-परवाही दे दिन,खुशिआं भरिआ गाणा
जद वडी उमर नू बुढा नहीं सी कहिंदे,कहिंदे सी सियाणा
आदर सी उन्हां दा करदा,की जवान की नियाणा
पुराणिआं बातां ते हॅड बीती,अगली पीङी नू सुणौंदे
किंझ इह जीवण जीणा,इह सी उह बुज़ुर्ग समझौंदे
वडिआं तों मॅत लै,नवीं पीङी जिदगी सी चलौंदे
आपसी गुस्से झगङे सियाणिआं कोल जा सुलझौंदे
प्यार सी इक दूसरे नाल करदे,रिश्ते सी निभौंदे
शायद सादी सी जिंद,घॅट सी झमेले
सुखी खुशी पिंड सी वसदे,लगदे सी मेले
अजकल बुज़ुरगां दी सुनण तों ,जवाक कंन कतरौंण
कहिण इन्हां दे पुराणे खियाल,नवें ज़माने कम ना औण
नवें ज़माने सॅभ लॅभण ,आपणा अलॅग अलॅग वाजूद
नसॅण शौरत पिछे,सरमायिआ कॅठी करन विच मसरूफ
ना सकून ना वकत किसे लई,कहिण असीं कम लई मजबूर
दिलां विचों प्यार घटिआ, होए इक दूजे तों दूर
ञान जादा रखॅण,पर अकलों रहिण अधूरे
भाईचारा उन्हां दी बला जाणे,सारे खुदगरज़ पुरे दे पूरे
पता नहीं इह सही है जां गलत,जां उस दा है इह भाणा
जुग जद इह बीत गिआ,आगू पीङी वी कहिण इस नू भला ज़माना
उह वी मेरे वांगूं लभण जो मेरा भैङा अजकल,उन्हां लई इह भला ज़माना
ਸੱਭ ਕੁੱਛ ਵੀ ਹੈ ਉਹ
ਉਹ ਹੀ ਹੈ ਸੱਭ ਕੁੱਛ
ਸੱਭ ਕੁੱਛ ਵੀ ਹੈ ਉਹ
ਉਸ ਬਿਨਾ ਨਹੀੰ ਕੁੱਛ ਹੋਰ
ਸੱਭ ਕੁੱਛ ਉਸ ਆਪ,ਆਪ ਤੋਂ ਬਣਾਇਆ
ਸੱਭ ਦੇ ਵਿਚ ਆਪ ਸਮਾਇਆ
ਨੇੜੇ ਵੀ ਉਹ ਦੂਰ ਵੀ ਉਹ
ਖਾਲੀ ਵੀ ਉਹ ,ਭਰਭੂਰ ਵੀ ਉਹ
ਗੁਰੂਆਂ ਨੇ ਇਹ ਮੱਤ ਸਿਖਾਈ
ਪਰ ਤੇਰੇ ਉਹ ਸਮਝ ਨਾ ਆਈ
ਸਮਝੇਂ ਤੂੰ ਆਪ ਤੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਦੂਜਾ
ਅਗੱਲ ਉਸ ਨੂੰ ਜਾਣ ਕੇ,ਕਰੇਂ ਉਸ ਦੀ ਪੂਜਾ
ਦੂਜਾ ਮੰਨ,ਉਸ ਮੂਹਰੇ ਧੰਨ ਚੜਾਂਵੇਂ
ਉਸ ਨੂੰ ਉਸ ਦਾ ਦੇ ਕੇ ਕੀ ਕਰਮ ਕਮਾਂਵੇਂ
ਉਸ ਲਈ ਸੰਗਮਰਮਰ ਦੇ ਮਹਿਲ ਬਣਾਂਵੇਂ
ਸੋਨੇ ਚਾਂਦੀ ਦੇ ਨਾਲ ਸਜਾਂਵੇਂ
ਸੋਚੇਂ ਇਹ ਥਾਂ ਪਵਿਤਰ,ਇਹ ਉਸ ਦਾ ਨਿਵਾਸ
ਬਾਹਰਪਾਪ ਕਮਾਂਵੇਂ,ਅੰਦਰ ਉਸ ਅੱਗੇ ਕਰੇਂ ਖੈਰ ਦੀ ਅਰਦਾਸ
ਸੱਭ ਕੁੱਛ ਵਿਚ ਵੇਖ ਉਸ ਨੂੰ,ਅਪਣੇ ਅੰਦਰ ਝਾਤੀ ਮਾਰ
ਲੱਭ ਲਵੇਂਗਾ ਉਸ ਨੂੰ ,ਕਰ ਜਾਂਏਂਗਾ ਭੌਹਜੱਲ ਪਾਰ
ਸੱਭ ਕੁੱਛ ਵੀ ਹੈ ਉਹ
ਉਹ ਹੀ ਹੈ ਸੱਭ ਕੁੱਛ
ਉਸ ਬਿਨਾ ਨਹੀਂ ਕੁੱਛ ਹੋਰ
ਜੂਨ ਲੇਖੇ ਲਾ ਲੈ
ਕਰ ਦਿਤੇ ਕਾਰ ਕਰਨ ਲਈ
ਸ਼ੁੱਭ ਕੰਮ ਕਰਕੇ ਕਰਮ ਕਮਾ ਲੈ
ਪੱਗ ਦਿਤੇ ਚਲੱਣ ਲਈ
ਸੱਚੇ ਰਾਹ ਚੱਲ ਮੰਜ਼ਲ ਪਾ ਲੈ
ਜੀਭ ਦਿੱਤੀ ਬੋਲਣ ਲਈ
ਕੀਰਤਨ ਕਰ,ਕਰ ਸਿਫ਼ਤ, ਉਸ ਨੂੰ ਸਲਾਅ ਲੈ
ਕੰਨ ਦਿਤੇ ਆਵਾਜ ਸੁਣਣ ਲਈ
ਪੁਨੀਤ ਸੁਣ,ਧੁਨ ਉਸ ਦੀ ਨੂੰ ਕੰਨ ਲਾ ਲੈ
ਅੱਖਾਂ ਦਿਤਿਆਂ ਨਜ਼ਰ ਦਿਤੀ
ਹਰ ਸ਼ਹਿ ਵਿੱਚ ਸਮਾਇਆ ਵੇਖ,ਉਸ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਪਾ ਲੈ
ਦਿਲ ਛਾਤੀ ਵਿੱਚ ਪਿਆਰ ਲਈ ਧੜਕੇ
ਪਿਆਰ ਕਰ ਉਸ ਦੇ ਜੀਆਂ ਨੂੰ,ਸੱਭ ਨੂੰ ਗੱਲੇ ਲਗਾ ਲੈ
ਦਿਮਾਗ ਦੇ ਕੇ ਸੋਚ ਪਾਈ
ਵਿਚਾਰ ਕਰ,ਉਸ ਦਾ ਭੇਦ ਪਾ ਲੈ
ਮਨ ਤੈਂਨੂੰ ਦਿਤਾ,ਜੋ ਤੇਰਾ ਸੱਚਾ ਦਰਬਾਰੀ
ਜਗਾ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ,ਉਸ ਦੀ ਨਦਰੀਂ ਆਪ ਨੂੰ ਪਾ ਲੈ
ਰੂਹ ਉਪਜਾਈ ਅਪਣੇ ਨੂਰ ਵਿੱਚੋਂ
ਉਸ ਨੂਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮੁੜ ਆਪ ਨੂੰ ਸਮਾ ਲੈ
ਦੁਰਲੱਭ ਇੰਨਸਾਨ ਦੀ ਜੂਨ ਦਿਤੀ
ਇੰਨਸਾਨ ਬਣ ਜਸੇ,ਚੌਰਾਸੀ ਕੱਟ ਜੂਨ ਲੇਖੇ ਲਾ ਲੈ
***********
जून लेखे ला लै
कर दिते कार करन लई
शुभ कम करके करम कमा लै
पग दिते चलण लई
सॅच्चे राह चल मंज़ल पा लै
जीब दिती बोलण लई
कीरतन कर,कर सिफ़त,उस नू सलाअ लै
कन दिते आवाज़ सुनण लई
पुनीत सुन,धुन्न उस दी नू कन ला लै
अखां दितिआं नज़र दिती
हर शहि विच समायिआ वेख,उस दे दरश्ण पा लै
दिल छाती विच पियार लई धङके
पियार कर उय दे जिआं नू, सॅब नू गले लगा लै
दिमाग दे के सोच पाई
विचार कर ,उस दा भेद पा लै
मन तैंनू दिता, जो तेरा सच्चा दरबारी
जगा के उस नू,उस दी नदरीं आप नू पा लै
रूह उपजाई अपणे नूर विचों
उस नूर दे विच मुङ आप नू समा लै
दुरलॅभ इन्सान दी जून दिती
इन्सान बण जस्से,चौरासी कट,जून लेखे ला लै
