ਸਿਧਾ ਸਾਧਾ ਨਹੀਂ ਗਵਾਰ
ਮੱਥੇ ਮੇਰੇ ਨਹੀਂ ਲਿਖਿਆ ਪਰ ਮੈਂ ਪੂਰਾ ਗਵਾਰ
ਅਕਲ ਦੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਾਂ ਕਰਾਂ ਬੋਲਾਂ ਮੂੰਹ ਫਾੜ
ਮਹਿਫ਼ਲ ਐਸੇ ਚੁਟਕਲੇ ਬੋਲ ਸ਼ਰਾਫਤ ਹੱਦ ਕਰਾਂ ਪਾਰ
ਸਲਾਹ ਕਿਸੇ ਦੀ ਨਾ ਮੰਨਾ ਸਮਝਾਂ ਖੁਦ ਹੋਸ਼ਿਆਰ
ਗਲਤਿਆਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਓਹੀਓ ਕਰਾਂ ਡਿੱਗਾਂ ਮੂੰਹ ਭਾਰ ਹਰ ਬਾਰ
ਮੱਥੇ ਮੇਰੇ ਲਿਖਿਆ ਨਹੀਂ ਪਰ ਮੈਂ ਨਿਰਾ ਗਵਾਰ
ਨੌਕਰੀ ਕਰ ਧੰਨ ਕੱਠਾ ਕੀਤਾ ਵਿਆਹ ਲਈ ਮੈਂ ਤਿਆਰ
ਭਲੀ ਜਹੀ ਕੋਈ ਨਾਰੀ ਲੱਭ ਕਰੀਏ ਉਸੇ ਪਿਆਰ
ਸੋਹਣੇ ਮੁਖੜੇ ਤੇ ਡੁੱਲਿਆ ਦਿੱਲ ਨਾ ਸਕਿਆ ਸੰਭਾਲ
ਐਸ਼ ਉਸ ਨੂੰ ਦਿੱਲ ਭੱਰ ਕਰਾਈ ਦਿਤਾ ਹੀਰੇ ਦਾ ਹਾਰ
ਖਰਚਾ ਮੇਰਾ ਕਮਾਈ ਤੋਂ ਜਾਦਾ ਹੋਇਆ ਮੈਂਂ ਕੰਗਾਲ
ਜਿਸ ਨੂੰ ਜੀਵਣ ਸਾਥੀ ਸਮਝਇਆ ਨਿਕਲੀ ਧੋਖੇਬਾਜ਼
ਅਮੀਰ ਇੱਕ ਪਰਦੇਸੀ ਫਸਾ ਕੇ ਬਸੀ ਸਮੁੰਦਰੋਂ ਪਾਰ
ਨਾਰੀ ਦਾ ਭੇਦ ਪਾ ਨਾ ਸਕਿਆ ਖਾ ਗਿਆ ਇੱਥੇ ਮਾਰ
ਮੱਥੇ ਮੇਰੇ ਨਹੀਂ ਲਿਖਿਆ ਪਰ ਮੈਂ ਸੱਚਾ ਗਵਾਰ
ਜਵਾਨੀ ਢਲੀ ਅੱਗਾ ਨੇੜੇ ਰੱਬ ਯਾਦ ਸੀ ਆਇਆ
ਭਗਤੀ ਕਰ ਬਾਰੀ ਲੇਖੇ ਲਾਈਏ ਮੰਨ ਵਿਚਾਰ ਆਇਆ
ਗੁਰੂ ਬਿਨ ਨਹੀਂ ਗਤਿ ਪੜ੍ਹਿਆ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਸੁਣਾਇਆ
ਡੇਰੇ ਬੈਠਾ ਸਾਧ ਦੀ ਸ਼ੋਭਾ ਭਾਰੀ ਉਸ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਬਣਾਇਆ
ਪੈਰੀਂ ਪੈ ਉਸ ਦੇ ਮੱਥਾ ਟੇਕਿਆ ਚੰਗਾ ਚੜਾਵਾ ਚੜਾਇਆ
ਉਹ ਬਲਾਤਕਾਰੀ ਹਤਿਆਰਾ ਨਿਕਲਾ ਹੁਣ ਉਹ ਫਰਾਰ
ਤਪਸਿਆ ਸਾਡੀ ਭੰਗ ਹੋਈ ਰਹਿ ਗਏ ਮੰਝਦਾਰ
ਮੱਥੇ ਸਾਡੇ ਲਿਖਿਆ ਨਹੀਂ ਵਾਕਿਆ ਅਸੀਂ ਗਵਾਰ
ਬੈਠ ਸੋਚਿਆ ਇੱਕ ਦਿਨ ਕੀ ਅਸੀਂ ਸੱਚੀਂ ਗਵਾਰ
ਸਮਝ ਆਈ ਮੈਂ ਸਿਧਾ ਸਾਧਾ ਨਾ ਅਵਤਾਰ ਨਾ ਗਵਾਰ
ਸੋਚ ਇਹ ਰੂਹ ਖੁਸ਼ ਹੋਈ ਆਪ ਲਈ ਉਭਰਿਆ ਪਿਆਰ
ਮੱਥੇ ਜੋ ਲਿਖਿਆ ਸਰ ਮੱਥੇ ਮੈਂ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ
No comments:
Post a Comment