ਅਕਲ ਮੈਂਨੂੰ ਘੱਟ
ਅਕਲ ਮੈਂਨੂੰ ਥੋੜੀ ਘੱਟ
ਉੱਤੋਂ ਬੜ ਬੋਲਾ ਮੂੰਹ ਫੱਟ
ਕੀ ਕਦੇ ਕਹਿਣਾ ਮੈਂ ਸਮਝ ਨਾ ਪਾਂਵਾਂ
ਹਰ ਬਾਰ ਸੌ ਬਾਰ ਮੂੰਹ ਤੇ ਖਾਂਵਾਂ
ਐਤਵਾਰ ਜੱਸਾ ਫੜਿਆ ਗਿਆ ਆਪਣੀ ਮਸ਼ੂਕ ਦੇ ਨਾਲ
ਮਸ਼ੂਕ ਦੇ ਭਰਾਂਵਾਂ ਚਾੜੀ ਤੌਣੀ ਕੀਤਾ ਬੁਰਾ ਹਾਲ
ਦੋਸਤ ਕਹਿਣ ਹੋਇਆ ਜੱਸੇ ਨਾਲ ਮਾੜਾ
ਮੈਂ ਹਸਿਆ ਕਿਹਾ ਇਹ ਖੇਲ ਹੈ ਕਿਸਮਤ ਦਾ ਯਾਰਾ
ਉਸ ਬਿਸਤਰ ਚੋਂ ਮੈਂ ਨਿਕਲਿਆ ਫਸਿਆ ਜੱਸਾ ਬੇਚਾਰਾ
ਅੱਧਾ ਘੰਟਾ ਪਹਿਲੋਂ ਆਉਂਦੇ ਭਾਈ ਮੈਂ ਜਾਂਦਾ ਮਾਰਾ
ਲੱਗੀ ਜਦੋਂ ਕਿਸੇ ਨਾ ਦੇਖੀ ਮੇਰੇ ਮੂੰਹੋਂ ਜਾਣੇ ਜੱਗ ਸਾਰਾ
ਅਕਲ ਮੇਰੀ ਥੋੜੀ ਘੱਟ
ਉੱਤੋ ਬੜਬੋਲਾ ਮੂੰਹ ਫੱਟ
ਜਾਤ ਮੇਰੀ ਕੋਹੜ ਕਿਰਲੀ ਸ਼ਤੀਰ ਨੂੰ ਜੱਫਿਆਂ ਪਾਂਵਾਂ
ਔਕਾਤ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋ ਮੈਂ ਫੱਨੇ ਖਾਂ ਬਣ ਜਾਂਵਾਂ
ਉਹ ਸੀ ਸ਼ਾਹੀ ਖਾਨਦਾਨ ਘਰ ਦੀ ਸਨੱਖੀ ਤੇ ਜਵਾਂਨ
ਮੈਂ ਭਿਖਾਰੀ ਬੁੱਢਾ ਰੱਖਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਪੌਣ ਦਾ ਅਰਮਾਣ
ਕਿੱਥੇ ਮੈਂ ਮੈਂ ਕਿੱਥੇ ਟੈਂ ਟੈਂ ਗੱਲ ਮੇਰੀ ਸਮਝ ਨਾ ਆਈ
ਬੋਲਿਆ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਤੇ ਮਰਾਂ ਉਹ ਹੱਸੀ ਖਿਲੀ ਮੇਰੀ ਉੜਾਈ
ਕਹੇ ਮੇਰੇ ਵਲ ਵੇਖ ਆਪਣੇ ਵਲ ਵੇਖ ਕੀ ਹੋਇਆਂ ਤੂੰ ਸ਼ੌਦਾਈ
ਔਕਾਤ ਆਪਣੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਤੂੰ ਨਹੀਂ ਫੱਨੇ ਖਾਂ
ਛੱਤਰੌਤ ਐਸਾ ਫੇਰੂਂ ਚੇਤੇ ਆਊ ਤੈਂਨੂੰ ਤੇਰੀ ਮਾਂ
ਅਕਲ ਮੈਂਨੂੰ ਥੋੜੀ ਘੱਟ
ਉੱਤੋਂ ਬੜਬੋਲਾ ਮੂੰਹ ਫੱਟ
xxx
अकल मैंनू घट
अकल मैंनू थोड़ी घट
उतों बड़बोला मूंह फट
की कदे कहणा मैं समझ ना पांवां
हर बार सौ बार मुंह ते खांवां
ऐतवार जस्सा फढ़िया गिया अपनी माशूक दे नाल
माशूक दे भरांवां चाढ़ी तौणी किता बुरा हाल
दोस्त कहण एह होया जस्से नाल माड़ा
मैं बोलिया एह तां खेल किस्मत दा यारा
उस बिस्तर चों मैं निकलिया फसिया जस्सा बेचारा
अधा घंटा पहलों औंदे भाई मैं जांदा मारा
लगी जद किसे ना देखी मेरे मुंहों जाने जग सारा
अकल मैंनू थोड़ी घट
उतों बड़बोला मूंह फट
जात मेरी कोहड़ किरली छतीर नू जफियां पांवां
औकात तों बाहर हो मैं फने खां बण जांवां
ओह सी शाही खानदान घर दी सनखी ते जवांन
मैं बुढा भिखारी रखां उस नू पौण दे अरमान
किथे मैं मैं किथे टैं टैं गल मेरी समझ ना आई
बोलिया मैं तेरे ते मरां ओह हसी खिली मेरी उड़ाई
कहे मेरे वल देख अपने वल देख की होइयां तू शौदाई
औकात अपने विच रह तू नहीं फने खां
छत्रौत ऐसा फैरूं चेते आयू तैंनू तेरी मां
अकल मैंनू थोड़ी घट
उतों बड़बोला मूंह फट
No comments:
Post a Comment