ਲਿਆ ਮੈਂ ਪਹਿਚਾਨ
ਜਾਤ ਤੋਂ ਜੱਟ ਜੱਸਾ ਜਮਿਆਂ ਰੱਖੇ ਬਾਹਮਣ ਦਾ ਗਿਯਾਨ
ਫੰਨੇ ਖਾਂ ਆਪ ਨੂੰ ਸਮਝੇ ਮੰਨ ਭਰਿਆ ਘੁਮਾਣ
ਸਾਂਭੀ ਨਾ ਮਾਇਆ ਉਂਗਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਦੀ ਗਈ ਕਿਰ
ਕਿਵੇਂ ਪੈਸਾ ਨਹੀਂ ਪਿਆਰਾ ਸੁਣਾ ਕਹਾਣੀ ਖਾਏ ਸਿਰ
ਆਪ ਕਿਸੇ ਬੁਲੰਦੀ ਨਾ ਪਹੁੰਚਾ ਦੂਸਰਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਏ ਸਲਾਹ
ਖ਼ੁਦ ਭੁੱਲਾ ਫਿਰੇ ਰਾਸਤੇ ਦੱਸੇ ਬਾਕੀਆਂ ਨੂੰ ਰਾਹ
ਗ੍ਰਿਸਤ ਮਾਰ ਆਪ ਜੱਸੇ ਖਾਈ ਬੀਵੀ ਖੁਸ਼ ਨਾ ਕਰ ਪਾਏ
ਕਿੰਝ ਘਰਵਾਲੀ ਤੇ ਰੋਬ ਪੌਣਾ ਨਵੇਂ ਵਿਆਂਦੜ ਨੂੰ ਸਿਖਾਏ
ਸੋਚ ਕੇ ਕੋਈ ਪੈਰ ਨਾ ਪਾਇਆ ਹੁੰਦਾ ਰਿਆ ਗੁਮਰਾਹ
ਫ਼ਿਕਰ ਨਾ ਕੋਈ ਕੀਤਾ ਜੱਸਾ ਜੀਆ ਹੋ ਬੇਪ੍ਰਵਾਹ
ਜੱਸਾ ਮੰਨੇ ਜਿੰਦ ਰਾਸ ਆਈ ਚਾਹੇ ਬਣਿਆ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਤਮਾਸ਼ਾ
ਬਿਰਧ ਉਮਰੇ ਯਾਦਾਂ ਯਾਦ ਕਰ ਜੱਸੇ ਨੂੰ ਆਪ ਤੇ ਆਏ ਹਾਸਾ
ਹੁਣ ਕੋਈ ਰਾਏ ਪੁੱਛੇ ਕਹੇ ਮੈਥੋਂ ਨਾ ਮੈਂ ਅੱਧ ਅੰਨਾ ਅਗਿਯਾਨ
ਪਹਿਲਾਂ ਸੀ ਭੁੱਲੇਖਾ ਮੈਂ ਸਿਆਣਾ ਹੁਣ ਆਪ ਨੂੰ ਲਿਆ ਪਹਿਚਾਨ
ਜੱਟ ਨਾ ਬਾਹਮਣ ਨਾ ਰਤਿਆ ਅਵਤਾਰ ਮੈਂ ਆਮ ਇੰਨਸਾਨ
No comments:
Post a Comment