ਮਨਸ਼ਾ ਹੋਏਗੀ ਪੂਰੀ
ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਮਨ ਦੀ ਮਨਸ਼ਾ ਹੈ ਅਧੂਰੀ
ਜਿੰਦ ਲੇਖੇ ਲੱਗੂ ਜੇ ਹੋ ਜਾਏ ਉਹ ਪੂਰੀ
ਦਿਲ ਦੁਖੇ ਰੂਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਪਿਆਸੀ
ਚੰਗਾ ਨਾ ਲੱਗੇ ਕੁੱਛ ਛਾਈ ਮੂੰਹ ਉਦਾਸੀ
ਕੋਸਾਂ ਕਿਸਮਤ ਨੂੰ ਦਿਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਆਇਆ
ਰਾਤ ਨੀਂਦ ਗਵਾਈ ਦਿਨ ਦਾ ਚੈਨ ਗਵਾਇਆ
ਨਾਮੋਸ਼ੀ ਘੇਰੇ ਇਹ ਮਿਲਣ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ
ਲੈ ਬੈਠਾ ਮੈਂ ਇਸ ਉਮਰੇ ਉਮਰ ਦਾ ਰੋਣਾ
ਹਜ਼ਾਰ ਉਸ ਦੇ ਦੀਵਾਨੇ ਉਹ ਅੱਜੇ ਜਵਾਨ
ਇੱਕ ਬੁੱਢੇ ਲਈ ਕਿਓਂ ਰੱਖੇ ਉਹ ਅਰਮਾਨ
ਇਹ ਗੱਲ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਸਮਝਣ ਨੂੰ ਤਿਆਰ
ਉਸ ਦੇ ਨਾਂ ਉਹ ਧੜਕੇ ਕਹੇ ਮੇਰਾ ਸੱਚਾ ਪਿਆਰ
ਸੋਹਣੀ ਐਨੀਂ ਲੱਗੇ ਪਿਆਰ ਆਇਆ ਇਹ ਮੇਰੀ ਮਜਬੂਰੀ
ਸੰਯਮ ਰੱਖ ਮਿਲੂ ਜ਼ਰੂਰ ਮਨਸ਼ਾ ਤੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀ ਹੋਊ ਪੂਰੀ
ਹਰਕੱਤਾਂ ਬੁੱਢੇ ਰਾਂਝੇ ਦਿਆਂ
ਸੁਣੋ ਯਾਰੋ ਇੱਕ ਬੁੱਢੇ ਰਾਂਝੇ ਦੀ ਕਹਾਣੀ
ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਬਣਾਈ ਸੁਣੀ ਬੁੱਢੇ ਦੀ ਜ਼ੁਬਾਨੀ
ਅੱਖੀਂ ਸਰੂਰ ਦੇਖ ਬੁੱਢੇ ਦਾ ਧੜਕਿਆ ਦਿਲ
ਸੋਚੇ ਜਨਤ ਮਿਲੂ ਜੇ ਇਹ ਜਾਏ ਮਿਲ
ਚੰਦ ਵਰਗਾ ਚੇਹਰਾ ਨੂਰ ਜਵਾਨੀ ਦਾ ਭਰਿਆ
ਆਪ ਦੀ ਉਮਰ ਸੋਚੀ ਨਾ ਬੁੱਢਾ ਕੁੜੀ ਤੇ ਮਰਿਆ
ਕਿਵੇਂ ਪਾਂਵਾਂ ਬੁੱਢੇ ਸਕੀਮ ਬਣਾਈ
ਗੰਜ ਲਈ ਵਿਗ ਦਾੜੀ ਕਾਲੀ ਕਰਾਈ
ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵੇਖ ਜਵਾਨ ਲੱਗੇ ਬੁੱਢਾ ਫੁਲ ਫੁਲ ਜਾਏ
ਜੋੜੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਸਜੂ ਬੁੱਢਾ ਮੁਸਕਰਾਏ
ਮਹਿਫਲ ਵਿੱਚ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਬੋਲਿਆ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਨੱਚਣਾ ਚਾਹਾਂ
ਕੁੜੀ ਸਹੇਲਿਆਂ ਨੂੰ ਅੱਖ ਮਾਰੀ ਤੇ ਹੱਸੀ ਫਿਰ ਕੀਤੀ ਹਾਂ
ਕੁੜੀ ਜਵਾਨ ਨੱਚੇ ਤੇਜ਼ ਅੰਗ ਤਿਤਲੀ ਵਾਂਗ ਲਹਿਰਾਏ
ਬੁੱਢੇ ਦੀ ਉਮਰਾ ਆਈ ਸਾਹਮਣੇ ਸਾਹ ਤੇ ਸਾਹ ਚੜ ਆਏ
ਨੱਚਦੇ ਨੱਚਦੇ ਲੜ ਖੜਾਇਆ ਬੁੱਢਾ ਡਿੱਗਾ ਮੂੰਹ ਭਾਰ
ਅੱਗੇ ਕੀ ਹੋਇਆ ਬੁੱਢੇ ਦਾ ਦੱਸ ਨਾ ਸਕਾਂ ਮੇਰੇ ਯਾਰ
ਮੂੰਹ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲ ਫਰਸ਼ ਤੇ ਬਿਖਰੇ ਨਕਲੀ ਦੰਦ
ਵਿਗ ਸਿਰੋਂ ਸਰਕੀ ਨੰਗੀ ਹੋਈ ਬੁੱਢੇ ਦੀ ਗੰਜ
ਤਮਾਸ਼ਾ ਬਣਿਆ ਲੋਕ ਹੱਸਣ ਕੁੜੀ ਬੁੱਢੇ ਦੀ ਖਿਲੀ ਉੜਾਈ
ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਸਬ ਖਾਦੀਆਂ ਪੀਤਿਆਂ ਸ਼ਰਮ ਨਾ ਉਸ ਆਈ
ਉਹ ਹੱਸ ਕੇ ਗੱਲ ਗਵਾਈ
ਫਰਸ਼ ਜਾਦਾ ਚਿਕਨੀ ਪੈਰ ਮੇਰਾ ਫਿਸਲਿਆ ਮੇਰੇ ਭਾਈ
ਐਨੀ ਤੇ ਬਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ਰਾਂਝੇ ਵਾਲੀ ਹਰਕੱਤਾਂ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਟਲਿਆ
ਕੀ ਕਰਾਂ ਕਹੇ ਵਰਿਓ ਬੁੱਢਾ ਦਿਲ ਜਵਾਨ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਭਰਿਆ
ਜੱਸਾ ਕਰੇ ਮਨਤ
ਰਬ ਜਦ ਬਣਾਇਆ ਤੈਂਨੂੰ
ਬਣਾਇਆ ਮੇਰਾ ਖਿਆਲ ਰੱਖ ਕੇ
ਬਣੀ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਲਈ
ਜਾਂਵਾਂ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਸਦਕੇ
ਮੁੱਖ ਤੇਰਾ ਨਿਹਾਰ ਕੇ
ਹੱਦ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਮੈਂ ਪਾਂਵਾਂ
ਹੱਸਮੁਖ ਚੇਹਰਾ ਤੇਰਾ
ਮੈਂ ਵਾਰੀ ਵਾਰੀ ਜਾਂਵਾਂ
ਸੰਗਮਰਮਰ ਦਾ ਬਦਨ ਤੇਰਾ
ਦੁੱਧ ਤੋਂ ਚਿੱਟਾ ਰੰਗ
ਬਾਂਹਾਂ ਮੇਰਿਆਂ ਉਤਾਵਲਿਆਂ
ਜੱਫੀ ਘੁੱਟਾਂ ਦਿਲ ਉਠੇ ਮੰਗ
ਬੋਲ ਤੇਰੇ ਸੁਣਨ ਲਈ
ਕੰਨ ਮੇਰੇ ਤਰਸਨ
ਅੱਖਾਂ ਤੱਕ ਬਲਿਹਾਰਿਆਂ
ਜਦੋਂ ਹੋਣ ਤੇਰੇ ਦਰਸ਼ਨ
ਕੋਲ ਬਹਿ ਰੂਹ ਹੋਏ ਨਿਹਾਲ
ਦੱਸਾਂ ਕੀ ਮੈਂ ਦਿਲ ਦਾ ਹਾਲ
ਤੇਰੇ ਬਿਨ ਜੀਣਾ ਨਹੀਂ ਜੀਣਾ ਕੋਈ ਮੇਰਾ
ਹੋਰ ਕੋਈ ਚਾਹ ਨਾ ਕਰਾਂ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਤੇਰਾ
ਕਦੋਂ ਹੋਊ ਮਿਲਣ ਬੁਝੇ ਸਾਡੀ ਪਿਆਸ
ਜੱਸਾ ਕਰੇ ਮਨਤ ਰੱਖੇ ਮਿਲਣ ਦੀ ਪੂਰੀ ਆਸ
ਦੇਖੀ ਜਾਊ ਤਦ
ਕੀ ਮੈਂ ਚੰਗਾ ਬੰਦਾ
ਜਾਂ ਮੈਂ ਬੰਦਾ ਗੰਦਾ
ਪਤਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਮੈਂ ਸੰਗਾਂ
ਖ਼ੁਸ਼ ਆਪ ਨਾਲ ਹੋਰ ਨਾ ਮੰਗਾਂ
ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਦੁੱਖ ਦੀ ਨਾ ਮੈਂਨੂੰ ਦਰਦ
ਸੋਚਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਜਿੱਥੇ ਤੱਕ ਮੇਰੀ ਗਰਜ
ਪੈਸਾ ਲੋਚਾਂ ਮੈਂ ਬੇ-ਸ਼ਮਾਰ
ਠੱਗੀ ਠੋਰੀ ਮਾਰਨ ਨੂੰ ਮੈਂ ਤਿਆਰ
ਦੋਸਤ ਨੂੰ ਧੋਖਾ ਦੇਣ ਲਈ ਨਾ ਸੋਚਾਂ ਦੋਬਾਰਾ
ਐਸੇ ਵੇਲੇ ਬਾਂਹ ਛੱਡਾਂ ਜਦ ਉਹ ਬੇਚਾਰਾ
ਹਵਸ ਮੇਰੀ ਬਾਰੇ ਨਾ ਪੁੱਛੋ ਭਾਈ
ਫੁੱਲ ਵੇਖ ਅੱਖ ਉਸ ਤੇ ਆਈ
ਦਿਲ ਪਾਪਾਂ ਭਰਿਆ ਨਾਮ ਜਪਣ ਤੋਂ ਡਰਾਂ
ਪਰ ਡਰ ਕੇ ਮੱਥਾ ਟੇਕਾਂ ਗ੍ਰੰਥ ਪੜ੍ਹਾਂ
ਐਸੀ ਫ਼ਿਤਰਤ ਪਾ ਮੈਂ ਫਿਰ ਵੀ ਖ਼ੁਸ਼
ਪਾਪਾਂ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਨਾ ਮਿਲੀ ਪਾਇਆ ਨਾ ਦੁੱਖ
ਐਸ਼ ਕਰ ਹੱਸ ਕੇ ਖੁਸੀ਼ ਵਿੱਚ ਜਿੰਦ ਲਈ ਜੀ
ਦੇਖੀਂ ਜਾਊ ਤਦ ਜਦ ਚਿਤ੍ਗੁਪਤ ਪੁਛਿਆ ਕਰ ਆਇਆ ਕੀ
Some people believe that retired old persons are like fused light bulbs;useless.
I have a different view.
I compare myself to a earthen pitcher filled with water.I am filled with experience,knowledge,and wisdom.
The pitcher sits quietly in a corner and quenches the thirst of those who partake of its contents. The old should also give to those, and only those who seek.
Pitcher will lose all it holds when it breaks ,unless it's contents are transfered to another vessel:so with us.
I believe time spent in happiness and laughter does not get added to years of your age ..so laugh with your friends.
ਖੁਸ਼ੀ ਤੇ ਹੱਸ ਕੇ ਜੀਏ ਪਲ ਤੁਹਾਡੀ ਉਮਰ ਦੇ ਵਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਜਮਾਂ ਹੁੰਦੇ ।
ਦੋਹਰੀ ਗੱਠ ਤੰਬੇ
ਬੈਠੇ ਬਿਠਾਏ ਐਂਵੇਂ ਲੈ ਲਿਆ ਪੰਗਾ
ਉਸ ਪੰਗੇ ਬਾਜੋਂ ਮੈਂ ਹੋਇਆ ਨੰਗਾ
ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਲਾ ਜੋ ਸ਼ਵੀ ਸੀ ਬਣਾਈ
ਧੌਲੀ ਦਾੜੀ ਹੋ ਉਹ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਮਿਲਾਈ
ਦੋਸਤ ਦੇ ਜਸ਼ਨ ਲਈ ਮੈਂ ਸਜਿਆ ਧੱਜਿਆ
ਤੇੜ ਕਹਿਰੀ ਗੱਠ ਦਾ ਤੰਬਾ ਪੱਗ ਤੁਰਲਾ ਛੱਡਿਆ
ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵੇਖ ਟੌਰ ਦੇ ਕੱਢੇ ਵੱਟ
ਮਜਨੂੰ ਤੋਂ ਨਾ ਸਮਝਾਂ ਆਪ ਨੂੰ ਘੱਟ
ਵਧਿਆ ਦਾਰੂ ਪੀ ਅੱਖ ਨਸ਼ਆਈ
ਬਿਲੀਓਂ ਬਣ ਸ਼ੇਰ ਹਿੰਮਤ ਪਾਈ
ਇਸ਼ਕ ਸਵਾਰ ਹੋਇਆ ਅੰਦਰੋਂ ਰਾਂਝਾ ਜਗਿਆ
ਪਟਾਈਏ ਕੋਈ ਸੁੰਦਰੀ ਮਨ ਵਿੱਚ ਤੱਕਿਆ
ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਨਜ਼ਰ ਘੁਮਾ ਲੱਭਿਆ ਸੋਹਣਾ ਚੇਹਰਾ
ਜਾ ਕੰਨ ਬੋਲਿਆ ਤੇਰੇ ਤੇ ਦਿਲ ਆਇਆ ਮੇਰਾ
ਅੱਛਾ ਕਹਿ ਉਹ ਹਸੀ
ਚਿਤ ਆਈ ਇਹ ਫਸੀ
ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਅੱਖਾਂ ਪਾ ਮੂਹਰੇ ਹੋ ਗਈ ਖੜ
ਖ਼ੁਸ਼ ਮੈਂ ਹੋਇਆ ਉਸ ਤੰਬਾ ਮੇਰਾ ਲਿਆ ਫੜ
ਇੱਕ ਝੱਟਕੇ ਉਸ ਤੰਬਾ ਮੇਰਾ ਦਿਤਾ ਲਾਹ
ਭਰੀ ਮਹਿਫ਼ਲ ਮੈਂ ਹੋਇਆ ਅਲਫ਼ ਨੰਗਾ
ਸ਼ਰਮ ਆਈ ਬਿਨ ਪਿੱਛੇ ਦੇਖੇ ਉੱਥੋਂ ਲਿਆ ਨਸ
ਗਾਹੋਂ ਤੰਬੇ ਨੂੰ ਦੋਹਰੀ ਗੱਠ ਲੌਣੀ ਸੌਂਹ ਖਾਈ ਜਸ
ਪੰਜ ਦੋਸਤ ਸਾਰਾ ਜਹਾਨ
ਵਿੱਕੀ ਨਾਲ ਬਹਿ ਚੋਪੜਿਆਂ ਖਾਈਏ
ਜ਼ਿਮੀਂ ਨਾਲ ਛੁੱਪ ਸੂਟਾ ਲਾਈਏ
ਭਮਰ ਨਾਲ ਕਲੀਆਂ ਤੇ ਮੰਡਰਾਈਏ
ਟਾਈਗਰ ਜਮਾਤੀ ਤੋਂ ਸਬਰ ਸਿਖ ਜਾਈਏ
ਮਿਲ ਗਿਲ ਦਿਲ ਖਿਲ
ਦਿਲ ਖਿਲ ਮਿਲ ਗਿਲ
ਮੇਰੇ ਪਿਆਰੇ ਦੋਸਤ ਪੰਜ ਹਨ ਮੇਰਾ ਸਾਰਾ ਜਹਾਨ
ਵਡਭਾਗੀ ਸਮਝਾਂ ਕਰਾਂ ਆਪਣੀ ਦੋਸਤੀ ਤੇ ਘੁਮਾਣ
ਦੋਸਤੀ ਨਹੀਂ ਨਵੀਂ ਹੈ ਬੜੀ ਪੁਰਾਣੀ
ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਓਦੋਂ ਜਦ ਸਾਡੇ ਤੇ ਸੀ ਜਵਾਨੀ
ਹੁਣ ਬਿਰਧ ਉਮਰੇ ਕਈ ਵਰੇ ਨਿਭਾਈ
ਦੋਸਤ ਜਿਗਰੀ ਬਣੇ ਬਣੇ ਦੋਸਤੋਂ ਭਾਈ
ਹੁਣ ਵੀ ਬਹਿ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੁਹਰਾ ਦੱਸੀਏ
ਸੁਣ ਉਹ ਕਾਰਨਾਮੇ ਹੰਝੂ ਔਣ ਤੱਕ ਖਿੜ ਖਿੜ ਹੱਸੀਏ
ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦਾ ਮਜ਼ਾਕ ਉੜਾ ਹੱਸੀਏ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ
ਗੁਸਾ ਨਾ ਕੋਈ ਕਰੇ ਬਲੌਣ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਕਢ ਵੱਡੀ ਗਾਲ
ਦੁਖ ਵੰਡ ਦੁੱਖ ਘਟੌਣ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਏ ਦੂਨ ਸਵਾਈ
ਮਹਿਫ਼ਲ ਜਮਾਂ ਦੋਸਤ ਕੱਠੇ ਜਨਤ ਓੱਥੇ ਬਣਾਈ
ਸੱਚੇ ਦੋਸਤ ਮਿਲਣ ਉਸ ਜਿਸ ਮਨ ਹੈ ਆਪ ਸੱਚਾਈ
ਦੋਸਤੀ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਖਜ਼ਾਨਾ ਨਾ ਮਿਲੇ ਜਿਸ ਚੰਗੀ ਮੱਥੇ ਲਿਖਾਈ
,,,,,
पंज दोस्त सारा जहान
विकी नाल बह चोपरिया खाइए
जिमी नाल छुप सूटा लाइए
भंवर नाल कलियां ते मंडराए
टाइगर जमाती तों सबर सिख जाइए
मिल गिल दिल खिल
दिल खिल मिल गिल
मेरे दोस्त पंज हन मेरा सारा जहान
वड़भागी समझा करा दोस्ती ते घुमान
दोस्ती नहीं नवि है बड़ी पुरानी
शुरू ही जद साढे ते सी जवानी
हुन वृद्ध उमरी कई वरे निभाई
दोस्त जिगरी बने बने दोस्तों भाई
हुन वी बह पुरानी कहानी दोराह दसीए
सुन ओह कारनामे हांझू आने तक खीडॉ हंसीए
इक दूजे दा मजाक उड़ा हंसिए इक दूजे नाल
गुस्सा न कोई करे बुलाइए दूजे नू कड बड़ी गाल
दुख वनडे दुख होए घट खुशी होई दूंन सवाई
महफिल जमा दोस्त बैठन जनत उथे बनाई
सच्चे दोस्त मिलन जिस मन है आप सच्चाई
दोस्ती तों वडा खजाना ना मिले जिस चांगी माथे लिखाई
ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਹੀ
ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੁੱਛ ਗੱਲ ਕਹੀ
ਅੱਖਾਂ ਮੇਰਿਆਂ ਵੀ ਉਹ ਗੱਲ ਸੁਣ ਲਈ
ਦਿਲ ਨੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਰਾਹ ਲੱਭ ਲਿਆ
ਆਪਾ ਭੁੱਲ ਮੈਂ ਉਸ ਦਾ ਹੋਇਆ
ਹਰ ਪੱਲ ਲਵਾਂ ਉਸ ਦੇ ਖ਼ਵਾਬ
ਦਿਨ ਚੈਨ ਗਵਾਇਆ ਨੀਂਦ ਕੀਤੀ ਖ਼ਰਾਬ
ਕੀ ਮੈਂ ਸਹੀ ਕੀਤਾ ਮੈਂਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ
ਘੱਭਰਾਂਵਾਂ ਮਤੇ ਮੈਥੋਂ ਹੋ ਗਈ ਨਾ ਖਤਾ
ਉਹ ਜੋਬਨ ਤੇ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਜਵਾਂ
ਜਜ਼ਬਾਤਾਂ ਤੇ ਨਾ ਹੱਸੇ ਮੈਂ ਡਰਾਂ
ਕੀ ਵਾਕਿਆ ਉਸ ਅੱਖੀਂ ਪਿਆਰ ਝਲਕ ਸੀ ਆਈ
ਜਾਂ ਮੇਰੇ ਖਿਆਲੀ ਜਲਵਾ ਸੀ ਗਲਤੀ ਮੈਂ ਖਾਈ
ਉਸ ਦੀ ਉਸ ਪਲ ਦੀ ਤਕਣੀ ਧੜਕਿਆ ਸੀ ਮੇਰਾ ਦਿਲ
ਸਵਰਗ ਦਾ ਝੂਟਾ ਸੀ ਮਿਲਿਆ ਰੂਹ ਗਈ ਸੀ ਖਿਲ
ਹੋਰ ਕੋਈ ਚਾਹ ਨਾ ਰਹੀ ਚਾਹ ਉਸ ਦੀ ਜੋ ਦਿਲੇ ਗਈ ਬਸ
ਬਾਹੀਂ ਸਮੇਟ ਘੁਟ ਜੱਫੀ ਪਾ ਜਨਤ ਪਾਂਵਾਂ ਵਰਦਾਨ ਮੰਗੇ ਜਸ
ਬੁਝੇ ਲੱਗੀ ਪਿਆਸ
ਨਜ਼ਰ ਮੇਰੀ ਮੈਂ ਕਾਬੂ ਕਰ ਨਾ ਸਕਾਂ
ਇਧਰ ਓਧਰ ਘੁੰਮੇ ਦਸੋ ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ
ਫੁੱਲ ਦੇਖ ਉਹ ਖਿਲ ਖਿਲ ਜਾਏ
ਫਲ ਖਾਣ ਨੂੰ ਮਨ ਲਲਚਾਏ
ਹਸਮੁਖ ਚੇਹਰਾ ਦੇਰ ਤੱਕ ਨਿਹਾਰੇ
ਸੋਹਣੀ ਸੂਰਤ ਤੇ ਆਏ ਜਿੰਦ ਵਾਰੇ
ਸੁਰੀਲੀ ਸੁਣ ਉਸ ਦੀ ਆਵਾਜ਼
ਕੰਨੀ ਸੰਗੀਤ ਸੁਣਾ ਸੁਣਾ ਵਜਦੇ ਸਾਜ਼
ਬਦਨ ਉਸ ਦੇ ਤੋਂ ਚਮੇਲੀ ਸੁਗੰਧ ਆਏ
ਸੁੰਘ ਕੇ ਉਹ ਮੇਰਾ ਮਨ ਨਸ਼ਆਏ
ਤਕਣੀ ਉਸ ਦੀ ਤੀਰ ਹੈ ਛੱਡਦੀ
ਸੀਨਾ ਪਾਰ ਕਰ ਦਿਲ ਸਾਡਾ ਕੱਜਦੀ
ਉਸ ਬਿਨ ਜੀ ਨਾ ਸਕਾਂ ਉਸ ਲਈ ਮਰਾਂ
ਬਾਹੀਂ ਜਕੜ ਘੁਟ ਪਿਆਰ ਕਰਾਂ
ਪਾ ਨਾ ਸਕਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਮੈਂ ਹੌਕੇ ਭਰਾਂ
ਮਿਲਣ ਹੋਏ ਇੱਕ ਦਿਨ ਬੁਝੇ ਲੱਗੀ ਪਿਆਸ
ਬੇਨਤੀ ਮੰਨਜੂਰ ਮਨਸ਼ਾ ਪੂਰੀ ਜੱਸਾ ਰੱਖੇ ਆਸ
ਖਾਸ ਖ਼ਵਾਇਸ਼
ਬੂੱਢਾ ਦਿਲ ਧੜਕੇ ਇੱਕ ਜਵਾਨ ਲਈ
ਧੜਕਨ ਉਹ ਤੇਜ਼ ਜਾਏ ਨਾ ਸਈ
ਉਹ ਅਨਜਾਨ ਕਿ ਮੈਂ ਉਸ ਤੇ ਮਰਾਂ
ਸਮਝੇ ਨਾ ਉਸ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਮੈਂ ਕਰਾਂ
ਪਿਆਰ ਆਪਣਾ ਜ਼ਾਹਰ ਕਰ ਨਾ ਸਕਾਂ
ਠਰਕੀ ਬੁੱਢਾ ਜੱਗ ਕਹੂੰ ਮੇਂ ਅੰਦਰੋਂ ਡਰਾਂ
ਬਿਨ ਉਸ ਪਾਏ ਰਹਾ ਨਾ ਜਾਏ
ਕਿਵੇਂ ਕਹਾਂ ਮੂੰਹੋਂ ਕਹਾ ਨਾ ਜਾਏ
ਦਿਲ ਬਾਗੀ ਉਸ ਤੇ ਆਇਆ ਮੇਰੇ ਨਹੀਂ ਕਾਬੂ
ਉਸ ਦੀ ਅੱਖ ਦੀ ਤਕਣੀ ਕੀਤਾ ਸਾਡੇ ਤੇ ਜਾਦੂ
ਚਮੇਲੀ ਉਸ ਦੇ ਬਦਨ ਦੀ ਖ਼ੁਸ਼ਬੂ ਮਨ ਨੂੰ ਭਾਵੇ
ਨਿਹਾਰ ਕੇ ਹਸਮੁਖ ਗੋਰਾ ਚੇਹਰਾ ਰੂਹ ਖਿਲ ਜਾਏ
ਮਿਲਣ ਹੋਏ ਸਾਡਾ ਇੱਕ ਬਾਰ ਮੇਰੀ ਖ਼ਵਾਇਸ਼ ਹੈ ਖਾਸ
ਪਾਕ ਮੇਰਾ ਪਿਆਰ ਮਿਲਾਏ ਰਬ ਮੇਰੀ ਸੱਚੀ ਅਰਦਾਸ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਮੇਂ ਮਾਯੂਸ ਹੋ ਕਰ ਮੂੰਹ ਲਟਕਾਏ ਜਬ ਬੈਠਤਾ ਹੂੰ
ਅਕਸਰ ਦੋਸਤੋਂ ਕੋ ਜਾਦ ਕਰ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਆ ਜਾਤੀ ਹੈ ਚੇਹਰੇ ਤੇ
जिंदगी में मायूस ही कर मुंह लटकाए जब बैठता हूं
अक्सर दोस्तों को याद कर मुस्कराहट आ जाती है चेहरे ते
਼਼਼
ਕਭ ਕਾ ਬੁਢਾਪੇ ਮੇ ਬੇਬਸ ਹੋ ਬੈਠਾ ਹੋਤਾ ਮੈਂ ਕਈ ਬਰਸ ਪਹਿਲੇ
ਅਗਰ ਦੋਸਤੋਂ ਕੇ ਸਾਥ ਬਿਤਾਏ ਲੰਹਮੇ ਯਾਦ ਕਰ ਫਿਰ ਜਵਾਨ ਨਾ ਸਮਝਤਾ ਆਪ ਕੋ
कब का बुढ़ापे में बेबस बैठा होता कई बरस पहले
अगर दोस्तों के साथ बिताए लम्हे याद कर फिर जवान ना समझता आप को
਼਼਼
ਹੀਰੇ ਜਵਾਹਰਾਤ ਕਿਸੀ ਕੰਮ ਨਾ ਮੇਰੇ
ਦੋਸਤੋਂ ਦੇ ਸਾਥ ਬਿਤਾਏ ਪਲ ਹੀ ਹਨ ਮੇਰੀ ਸਰਮਾਇਆ ਮੇਰੀ ਕਮਾਈ
਼਼਼਼
हीरे जवारत किसी काम ना मेरे
दोस्तों के साथ बिताए पल ही हन मेरी सरमाया मेरी कमाई
ਰੰਗੀਲਿਆਂ ਯਾਦਾਂ ਜਮਾਂ
ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੀ ਨਾ ਮੰਨਾ
ਸਾਡੀ ਨਹੀਂ ਬਣਦੀ ਜਮਾਂ
ਮੈਂ ਕਹਾਂ ਚੱਲ ਲਾਈਏ ਹਾੜਾ
ਮਨ ਕਹੇ ਨਾ ਇਹ ਕੰਮ ਮਾੜਾ
ਮੁੜਿਆ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ਨਾ ਬਾਜ
ਦੋ ਹਾੜੇ ਲਾ ਬਦਲੇ ਮੇਰੇ ਮਜਾਜ
ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਉੜਾਂ ਦਿਲ ਪਿਆਰ ਆਇਆ
ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ ਹੱਥ ਬੁੱਢੀ ਨੂੰ ਲਾਇਆ
ਬੰਬ ਫਟਿਆ ਬੁੱਢੀ ਬੋਲੀ ਸ਼ਰਮ ਕੁੱਛ ਖਾ
ਕਿਹੜੀ ਤੇਰੀ ਉਮਰ ਤੂੰ ਬਣਿਆਂ ਰਾਂਝਾ
ਫੜ ਬੇਲਨ ਕੀਤੀ ਉਸ ਮੇਰੀ ਪਿਟਾਈ
ਜੋ ਚੜੀ ਸੀ ਉਹ ਉਸ ਮਾਰ ਕੇ ਲਾਹੀ
ਨੱਸੇ ਉੱਥੋਂ ਜਾਨ ਫਿਰ ਇਸ ਬਾਰ ਵੀ ਬਚਾਈ
ਸਬਕ ਨਹੀਂ ਸਿਖਿਆ ਨਾ ਸਾਨੂੰ ਅਕਲ ਆਈ
ਸੱਭ ਭੁੱਲ ਕੁੱਛ ਦਿਨੀਂ ਮੁੜ ਗਲਤੀ ਫਿਰ ਦੋਹਰਾਈ
ਮਨ ਮਨਾਂ ਕਰੇ ਮੈਂ ਮਨ ਦੀ ਨਾ ਮੰਨਾ
ਮਰਜ਼ੀ ਕਰ ਰੰਗੀਲੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਕੀਤਿਆਂ ਜਮਾਂ
