ਕਰਦਾ ਜਾ ਆਪਣਾ ਕਾਰ
ਹੈ ਨਹੀਂ ਪਰ ਸਮਝਾਂ ਆਪ ਨੂੰ ਫ਼ਨੇ ਖਾਂ
ਕੋਈ ਦਿਖਾਵੇ ਮੈਂਨੂੰ ਮੇਰੀ ਅਸਲੀ ਥਾਂ
ਕਹਾਂ ਮੈਂ ਚੁੱਗਲੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ
ਫਾ਼ੜਾਂ ਇੱਕ ਦਾ ਦੂਜੇ ਕੋਲ ਪਰਦਾ
ਕਹਾਂ ਧੰਨ ਦੌਲਤ ਮੈਂ ਨਾ ਮੰਗਾਂ
ਵਧਿਆ ਕਾਰ,ਵੱਡਾ ਘਰ ਲੱਗੇ ਚੰਗਾ
ਕਹਾਂ ਈਰਖਾ਼ ਦੇ ਖਿਆਲ ਮੇਰੇ ਦਿਮਾਗ਼ ਨਾ ਔਣ
ਘੱਟ ਪੜ੍ਹੇ ਮੇਰੇ ਪੜੇ ਬੱਚਿਆਂ ਤੋਂ ਜਾਦਾ ਕਮੌਣ
ਕਹਾਂ ਮੈਂ ਸ਼ਾਂਤ ਠੰਡਾ ਮੇਰਾ ਸੁਭਾਅ ਗੁੱਸਾ ਨਾ ਕਰਾਂ
ਛੋਟੀ ਕੋਈ ਗਲਤੀ ਮੇਰੀ ਕੱਢੇ ਮੈਂ ਰਤਾ ਨਾ ਜਰਾਂ
ਕਹਾਂ ਹੌਓਮਾ ਨਾ ਨਾ ਹੰਕਾਰ ਕੋਈ ਆਏ
ਹਾਰ ਖਾ ਬਹਿਸ ਵਿੱਚ ਮੂੰਹ ਅਫ਼ਸੋਸਿਆ ਜਾਏ
ਕਾਮ ਦਾ ਕਹਾਂ ਨਾ ਹੋਏ ਮੇਰੇ ਤੇ ਜਾਦੂ
ਸੁੰਦਰ ਚੇਹਰਾ ਵੇਖ ਦਿੱਲ ਧੜਕੇ ਹਰੇ ਨਾ ਕਾਬੂ
ਏਨੀਆਂ ਖ਼ਾਮਿਆਂ ਸੋਚ ਕਦੀ ਕਦਾਈਂ ਪਾਂਵਾਂ ਦੁੱਖ
ਜਿੰਦੇ ਰੰਗ ਲਿਆਈਆਂ ਖ਼ਾਮੀਆਂ ਦਿਤਾ ਕੁੱਛ ਸੁੱਖ
ਮਸਕੀਨ ਇੰਨਸਾਨ ਤੂੰ, ਨਹੀਂ ਦੇਵਤਾ ਨਾ ਅਵਤਾਰ
ਬੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕਰਦਾ ਜਾ ਆਪਣਾ ਕਾਰ
No comments:
Post a Comment