ਦਿੱਲ ਘਟ ਦੁਖਾਏ
ਦਿੱਲ ਦੀ ਸਾਡੀ ਦਿੱਲ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਗਈ
ਖਵਾਸ਼ ਵਕਤ ਦੀ ਨਦੀਏ ਬਹਿ ਗਈ
ਵਕਤ ਸਿਰ ਕਹਿ ਨਾ ਪਾਇਆ
ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਡਰੋਂ ਮੈਂ ਸੀ ਘਬਰਾਇਆ
ਕਈ ਬਾਰ ਸੋਚ ਪਛਤਾਇਆ
ਵਖਰੇ ਰਾਹ ਕਿਸਮਤ ਬਣਾਏ
ਵਕਤ ਕੀਤਾ ਦੂਰ ਮਿਲ ਨਾ ਪਾਏ
ਦੁਨੀਆਦਾਰੀ ਝਮੇਲੇ ਗ੍ਰਿਸਤ ਵਿੱਚ ਰੁਝੇ
ਪਿਆਰ ਕੀ ਸੁਝੇ ਅਰਮਾਨ ਵੀ ਡੁੱਬੇ
ਭੁਲੀ ਸਾਨੂੰ ਉਸੇ ਗੁਸਤਾਖ਼ ਨਾ ਠਹਿਰਾਂਵਾਂ
ਨਸੀਬ ਨਹੀਂ ਸੀ ਮੇਰੇ ਮੰਨ ਨੂੰ ਮਨਾਂਵਾਂ
ਉਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤੇਰੀ ਉਹ ਪਰਾਈ
ਦੋ ਪਲ ਤੈਂਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇਣ ਲਈ ਆਈ
ਸੋਚਿਆ ਜੋ ਸੀ ਹੋਣਾ ਉਹ ਹੀ ਸੀ ਹੋਣਾ
ਜ਼ੋਰ ਨਾ ਚੱਲੇ ਜਿੱਥੇ ਕਿਉਂ ਰੋਣਾ ਧੋਣਾ
ਜੋ ਜਿੰਦ ਉਸ ਝੋਲੀ ਪਾਈ
ਮਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਜੀਏ ਖੁਸ਼ੀ ਮਨਾਈ
ਅਤੀਤ ਨਹੀਂ ਭੁਲੇ ਹੁਣ ਪਰ ਘਟ ਯਾਦ ਆਏ
ਯਾਦ ਆਏ ਮੁਸ਼ਕਰਾਂਵਾਂ ਸਤਾਏ ਨਾ ਦਿੱਲ ਦੁਖਾਏ
No comments:
Post a Comment