ਹਮ ਉਮਰੋ ਹੋਸ਼ਿਆਰ
ਪਰੀ ਇਕ ਨੂੰ ਅੱਖ ਮੈਂ ਮਾਰੀ
ਪਲ ਘਬਰਾ ਹਸ ਪਈ ਨਾਰੀ
ਸੋਚਿਆ ਇਹ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਹੋ ਰਹੀ
ਫ਼ੜ ਬਾਂਹ ਉਸ ਦੀ ਕਲੀ ਮਰੋੜੀ
ਝੂੱਠਾ ਗੁੱਸਾ ਵਿਖਾ ਉਹ ਬੋਲੀ
ਕਲਾਈਂ ਮਰੋੜੀ ਤਾਂ ਮਰੋੜੀ
ਪਰ ਮੇਰੀ ਬੰਗ ਕਿਓਂ ਤੋੜੀ
ਚਾਅ ਨਾਲ ਸੀ ਮੈਂ ਪਾਈ
ਮੰਹਗੀ ਸੀ ਸਸਤੀ ਨਹੀਂ ਆਈ
ਪੁਛਿਆ ਜੇ ਸਿਰਫ਼ ਬੰਗ ਦਾ ਰੋਸ
ਉਸ ਦਾ ਨਾ ਕਰ ਅਫਸੋਸ
ਸੋਨੇ ਦੀ ਭਾਰੀ ਬੰਗ ਦਊਂ ਬਣਾ
ਆ ਜਾ ਆ ਜਾ ਬਾਂਹਾਂ ਵਿੱਚ ਆ
ਜੱਫ਼ੀ ਉਸ ਘੁੱਟ ਕੇ ਲਈ ਮੈਂ ਪਾ
ਨੱਚਾਂ,ਚੜਿਆ ਗੋਡੇ ਗੋਡੇ ਚਾਅ
ਬੁੱਲ ਮੈਂ ਸਵਾਰੇ ਉਸ ਨੂੰ ਚੁੰਮਣ ਲਈ
ਕਰਾਰੀ ਇਕ ਚਪੇੜ ਸੱਜੀ ਗੱਲ੍ਹ ਤੇ ਪਈ
ਸਪਨਾ ਟੁਟਿਆ,ਨੀਂਦ ਖੁੱਲ ਗਈ
ਬੁੱਢੀ ਪੁੱਛੇ ਕਿੱਥੇ ਰੰਗ ਰਲੀਆਂ ਮਨੌਂਦਾ
ਇਹ ਕੌਣ ਜਿਸ ਦਾ ਨਾਂ ਬੁੜ ਬੜੌਂਦਾ
ਝੂੱਠਾ ਬੋਲਿਆ ਕਿ ਝੂੱਠਾ ਬੋਲਣਾ ਨਹੀਂ ਔਂਦਾ
ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ,ਗੀਤ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਗੌਂਦਾ
ਸੋ ਹਮ ਉਮਰੇ ਯਾਰੋ ਹੋ ਜਾਓ ਹੋਸ਼ਿਆਰ
ਸਪਨੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਨਾ ਸੋਚੋ, ਨਾ ਖਾਓ ਬੁੱਢੀ ਤੋਂ ਮਾਰ
No comments:
Post a Comment