ਜੋ ਕੀਤਾ ਉਹੀਓ ਫ਼ਿਰ ਕਰਾਂ
ਜਵਾਕ ਮੈਂ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਚਲਾਕ ਚਲਿਤ੍ਰ
ਨਿਤ ਦਿਹਾੜੇ ਖਾਦਾਂ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਛਿੱਤਰ
ਸ਼ਰਾਰਤਾਂ ਲਈ ਮੈਂ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਬਦਨਾਮ
ਕਰਤੂਤ ਕੋਈ ਕਰੇ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਮੇਰਾ ਨਾਮ
ਕਈ ਬਾਰ ਮੈਂ ਬੇਕ਼ਸੂਰ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਫਸ
ਲੋਕ ਕਿਆਫ਼ਾ ਲੌਣ ਹੋਰ ਕੌਣ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸਿਰਫ਼ ਜੱਸ
ਕਾਫ਼ੀ ਭੁੱਲਿਆਂ ਪਰ ਕਾਫ਼ੀ ਹਨ ਯਾਦ
ਯਾਦ ਕਰ ਜਿੱਥੇ ਸੀ ਲੱਗਿਆਂ ਅੱਜ ਵੀ ਪਏ ਸਾੜ
ਦੂਰ ਟਾਹਲੀ ਵਾਲੇ ਖੂਹ ਚਾਚੇ ਨੌਹਣਾ ਚਾਹਿਆ
ਕਪੱੜੇ ਲਾਹ ਚਾਚਾ ਨੰਗਾ ਚਾਚੇ ਕੱਛਾ ਵੀ ਲਾਹਿਆ
ਠੰਢਾ ਪਾਣੀ ਚਾਚਾ ਚਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਚੁਬਿਆਂ ਮਾਰੇ
ਅੱਖ ਚੁਰਾ ਕਿਸੇ ਚਾਚੇ ਦੇ ਕਪੜੇ ਚੁੱਕੇ ਸਾਰੇ ਦੇ ਸਾਰੇ
ਚਾਚਾ ਚੰਗਾ ਫ਼ਸਿਆ ਨੇਰ ਹੋਏ ਚਾਚਾ ਪਿੰਡ ਵੜਿਆ
ਲਾਲ ਸੀ ਚਾਚਾ ਗੁਸਾ ਉਸ ਨੂੰ ਸੀ ਚੜਿਆ
ਆ ਕੋਲ ਬਾਪੂ ਦੇ ਚਾਚਾ ਰੋਣ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾਈ
ਕਹੇ ਕੰਮ ਇਹ ਜੱਸੇ ਦੇ ਹੋਰ ਕੌਣ ਕਰ ਸਕਦਾ ਭਾਈ
ਸਫ਼ਾਈ ਦਾ ਮੈਂਨੂੰ ਮੌਕਾ ਕਿਸੇ ਨਾ ਦਿੱਤਾ
ਦੱਸ ਨਾ ਸਕਾਂ ਕੀ ਹਾਲ ਮੇਰਾ ਕੀਤਾ
ਸਚਾਈ ਆਈ ਸੁੱਚੇ ਕਹਿ ਨਿੰਬੇ ਤੋਂ ਕੰਮ ਇਹ ਕਰਾਇਆ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਬੀਬੀ ਨਾਲ ਨਾਨਕੇ ਤੋਂ ਸ਼ਾਮੀ ਸੀ ਘਰ ਆਇਆ
ਖੈਰ ਹੁਣ ਯਾਦ ਕਰ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਕਹਾਣਿਆਂਂ ਸੁਣਾਵਾਂ
ਆਪ ਵੀ ਹਸਾਂ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਹਸਾਂਵਾਂ
ਚੰਗਾ ਸੀ ਗੁਜ਼ਰਿਆ ਬਚਪਨ ਉਸ ਜੀਵਨ ਲਈ ਮਰਾਂ
ਮੌਕਾ ਜੇ ਮਿਲੇ ਜੋ ਕੀਤਾ ਮੁੜ ਉਹੀਓ ਹੀ ਕਰਾਂ
