ਖੋਲੋ ਦਿੱਲ ਦੇ ਬੂਹੇ
ਢੋਹ ਦਿੱਤੇ ਮੈਂ ਦਿੱਲ ਦੇ ਬੂਹੇ
ਢੋਹ ਲਈਆਂ ਦਿਮਾਗ ਦਿਆਂ ਬਾਰੀਆਂ
ਬੰਦ ਕੀਤਾ ਆਪ ਨੂੰ ਆਪ ਦੇ ਅੰਦਰ
ਛੱਡੇ ਦੋਸਤ ਛੱਡ ਦਿਤਿਆਂ ਯਾਰਿਆਂ
ਦੁਨਿਆਂਦਾਰੀ ਦੇ ਜਿਮੇਂ ਤੋਂ ਦੂਰ
ਤੰਨਹਾ ਘੜਿਆਂ ਲੱਗਣ ਪਿਆਰੀਆਂ
ਜਿੰਦ ਡੂੰਘਿਆਂ ਸੋਚੀਂ ਡੁੱਬੀ
ਬੁੱਲਾਂ ਤੋਂ ਉੜ ਗਏ ਹਾਸੇ
ਰਾਤਾਂ ਦੀ ਨੀਂਦ ਉੜੀ ਦਿਨ ਵੀ ਲੰਮੇ ਖਾਸੇ
ਖੁਸ਼ਿਆਂ ਵੀ ਰੁਸਿਆਂ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਮਾਯੂਸੀ ਛਾਈ ਹਰ ਪਾਸੇ
ਨੇਰੀ ਵਾਂਗ ਉੱਠ ਆਈ ਉਹ
ਤੋੜੇ ਦਿੱਲ ਦੇ ਬੂਹੇ ਤੋੜਿਆਂ ਦਿਮਾਗ਼ ਦਿਆਂ ਬਾਰੀਆਂ
ਸਿਰ ਹੱਥ ਫੇਰ ਹੌਂਸਲਾ ਦਿੱਤਾ
ਤੇ ਗੱਲਾਂ ਕੀਤਿਆਂ ਪਿਆਰਿਆਂ
ਸੂਰਜ ਚੰਮਕਿਆ ਹੱਸਮੁਖ ਚੇਹਰਾ
ਦੂਰ ਹੈਇਆ ਰੂਹ ਦਾ ਅੰਧੇਰਾ
ਨਜ਼ਰ ਨਾ ਲੱਗੇ ਰੱਲ ਹੱਸੀਏ ਗਾਈਏ
ਨੱਚੀਏ ਟੱਪੀਏ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਜਸ਼ਨ ਮਨਾਈਏ
ਖੁੱਲੇ ਰੱਖੋ ਦਿੱਲ ਦੇ ਬੂਹੇ
ਨਾ ਢੋਵੋ ਦਿਮਾਗ ਦਿਆਂ ਬਾਰੀਆਂ
ਘੁੱਟ ਜੱਫੀਆਂ ਪਾਓ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ
ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖੋ ਪੁਰਾਣਿਆਂ ਯਾਰਿਆਂ
No comments:
Post a Comment