ਵਿਛੋੜੇ ਦਾ ਡਰ
ਤੜਕੇ ਉੱਠਿਆ ਤਾਂ ਦਿੱਲ ਧੜਕੇ
ਅੱਜ ਸ਼ਾਮੀ ਜਾਣਾ ਜਹਾਜ ਫੱੜਕੇ
ਟਾਲਣ ਲਈ ਜ਼ੋਰ ਲਾਇਆ,ਪਰ ਮੈਂ ਮਜਬੂਰ
ਦੁਨਿਆਂਦਾਰੀ ਦਾ ਧੰਦਾ,ਨਿਪਟਾਂਣਾ ਹੈ ਜਰੂਰ
ਸੋਚਾਂ ਕਿੰਝ ਰਹਾਂਗਾ ਹੋ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ
ਕੌਣ ਮੇਰਾ ਖਾਣਾ ਬਣਾਊ
ਕੀ ਖਾਣਾ ਉਹ ਸਵਾਦ ਵੀ ਆਊ
ਕੌਣ ਕਹੂ ਕਿਦੋਂ ਨਹੌਣਾ
ਬਾਹਰ ਕੀ ਲੀੜਾ ਲੱਤਾ ਪੌਣਾ
ਦਵਾਈ ਮੇਰੀ ਦਾ ਕੌਣ ਰੱਖੂ ਖਿਆਲ
ਦਿੱਲ ਕਿੱਚ ਉੱਭਰੱਣ ਸੌ ਸੌ ਸਵਾਲ
ਪੱਲ ਲਈ ਖ਼ੁਸ਼ੀ,ਸੋਚ ਐਸ਼ ਕਰਾਂਗੇ
ਰੋਜ਼ ਦੀ ਝਿੱਕ ਝਿੱਕ ਤੋਂ ਬਚਾਂਗੇ
ਜੋ ਮੰਨ ਜਦੋਂ ਆਇਆ ਕਰਾਂਗੇ
ਬੇ-ਫਿਰਰੇ ਹੋਵਾਂਗੇ ਕੀ ਉਹ ਕਹੂ ਨਹੀਂ ਡਰਾਂਗੇ
ਪਰ ਅਸਲੀਅਤ ਇਹ, ਉਹ ਮੇਰਾ ਸਹਾਰਾ
ਉਸ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਨਹੀਂ ਮੇਰਾ ਗੁਜ਼ਾਰਾ
ਬੋਝ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ,ਅਪਣੇ ਤੇ ਲਿਆ ਉਸ ਸਾਰਾ
ਰੱਬ ਅੱਗੇ ਅਰਦਾਸ ਨਾ ਦੇਵੇ ਏਸਾ ਵਿਛੋੜਾ ਦੋਬਾਰ
No comments:
Post a Comment