ਮੱਥੇ ਲਿਖਿਆ
ਕੀ ਸੀ ਸੋਚਿਆ ਕੀ ਸੀ ਹੋਇਆ
ਸੋਚ ਕੇ ਜਾਦਾ ਹੱਸਿਆ ਥੋੜਾ ਰੋਇਆ
ਮਨਸੂਬੇ ਸੀ ਅਸੀਂ ਬਹੁਤ ਬਣਾਏ
ਵਿੱਚੋ ਚੰਦ ਹੀ ਪੂਰੇ ਕਰ ਪਾਏ
ਉੱਚੇ ਓਦਿਆਂ ਲਈ ਲੱਲਚਾਏ
ਨੀਚੇ ਰਹਿ ਗਏ ਉੱਚੇ ਚੱੜ ਨਾ ਪਾਏ
ਦਿਮਾਗ ਰੱਬ ਨੇ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਤੇਜ਼ ਤਰਾਰ
ਲਾਪਰਵਾਹੀ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਉਹ ਬੇਕਾਰ
ਕੰਮ ਕੋਈ ਚੰਗਾ ਕਰਨਾ ਅਸੀਂ ਸੀ ਚਾਹੁੰਦੇ
ਸ਼ਰੀਰ ਆਲਸ ਭੱਰਿਆ ਕੁੱਛ ਕਰ ਨਾ ਪਾਓਂਦੇ
ਸੋਚਿਆ ਬਣੀਏ ਵੱਡੇ ਸਰਮਾਏਦਾਰ
ਪਿਆਰ ਲਸ਼ਮੀ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ,ਰਹੀ ਸਾਡੀ ਪਹੁੰਚ ਤੋਂ ਬਾਹਰ
ਗਿ੍ਸਥੀ ਵਿੱਚ ਘਰ ਸੁਖੀ ਬਸਾਓਂਣਾ ਚਾਹਿਆ
ਘਰਵਾਲੀ ਦਾ ਦਿੱਲ ਦੁਖਾ, ਸਕੂਨ ਮਨ ਦਾ ਗਵਾਇਆ
ਲਿੱਖ ਕਵੀਤਾ ਸੋਚਿਆ ਕਮਾਈਏ ਨਾਮ
ਨਾਮ ਤਾਂ ਕੀ ,ਉੱਥੇ ਵੀ ਹੋ ਗਏ ਬਦਨਾਮ
ਜੋ ਬੁਰਾ ਹੋਇਆ ਉਹ ਮਾੜੀ ਕਿਸਮੱਤ ਤੇ ਲਾਇਆ
ਜੋ ਚੰਗਾ ਉਸ ਤੇ ਗਰਵ ਅਪਣਾ ਜਤਾਇਆ
ਕੀ ਚੰਗਾ ਕੀ ਮਾੜਾ ਕੀਤਾ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ
ਆਪ ਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਮਨ ਵਿੱਚ ਇਹ ਠਹਿਰਾਇਆ
ਕਿ ਜੋ ਕੁੱਛ ਵਰਤਿਆ ਉਹ ਦਰਗਾਹੋਂ ਸੀ ਤੂੰ ਮੱਥੇ ਲਿਖਾਇਆ
********
मॅथ्थे लिखिआ
की सी सोचिआ की सी होयिआ
सोच के यादा हॅसिआ थोङा रोयिआ
मनसूबे सी असीं बहुत बणाए
विचों चंद ही पूरे कर पाए
उॅच्चे औधियां लई ललचाए
नीचे रह गए उॅच्चे चॅङ ना पाए
दिमाग रॅब ने दिता सी तेज़ तरार
लापरवाही विच कीता उह बेकार
कंम कोई चंगे करना असीं सी चौंहदे
शरीर आलस भरिआ कुॅछ कर ना पौंउंदे
सोचिआ बणीए वॅडे सरमायदार
प्यार लशमी नू नहीं कीता, रही साडी पहुंच तों बाहर
ग्रिस्थी विच घर सुखी बसौंणा चाहिआ
घरवाली दा दिल दुखा,सकून मन दा गवायिआ
लिख कविता सोचिआ कमाईए नाम
नाम तां की उॅथ्थे वी हो गए बदनाम
जो बुरा होयिआ उह माङी किस्मॅत ते लायिआ
जो चंगा उस ते गर्व अपणा जतायिआ
की चंगा की माङा कीता,पूरी तरां यमझ नहीं पायिआ
आप नू माफ़ करन लई मन विच इह ठहिरायिआ
कि जो वरतिआ उह दरगाहों सी तूं मॅथ्थे लिखायिआ
No comments:
Post a Comment