ਮੈਂ ਹੁੰਦਾ ਕੋਣ
ਰੋਣਾ ਮੈਂਨੂੰ ਬਹੁਤ ਆਏ ਰੋਕਾਂ ਮੈਂ ਨਾ ਰੋਂਵਾਂ
ਖੁਸ਼ੀ ਵਾਲਿਆਂ ਯਾਦਾਂ ਯਾਦ ਕਰ ਉਦਾਸੀ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੋਵਾਂ
ਦੇਸ਼ ਦੇਸ਼ ਨਾਲ ਯੁਧ ਕਰੇ ਲੈਣ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਜਾਨ
ਲੜੌਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਬਾਲ ਨਾ ਬਾਂਕਾ ਮਰੇ ਆਮ ਇੰਨਸਾਨ
ਲੱਖਾਂ ਹੋਣ ਵਿਧਵਾ ਲੱਖਾਂ ਬੱਚੇ ਹੋਣ ਅਨਾਥ
ਕਿਓਂ ਮੈਂ ਐਂਵੇਂ ਰੋਵਾਂ ਜਦ ਕੁੱਛ ਨਹੀਂ ਮੇਰੇ ਹਾਥ
ਮੀਂਹ ਪਏ ਜ਼ੋਰ ਦਾ ਹੜ ਕਰੇ ਸਭ ਤਬਾਹ
ਘਰ ਘਾਟ ਰੁੜ ਜਾਣ ਲੱਖਾਂ ਡੁੱਬ ਪ੍ਰਾਣ ਦੇਣ ਗਵਾ
ਕੀ ਕਸੂਰ ਬੰਦੇ ਦਾ ਜਾਂ ਰਬ ਤੇ ਇਲਜਾਮ ਲਾਂਵਾਂ
ਨਾ ਰੋਂਵਾਂ ਮੈਂ ਇਹ ਰੰਗ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਮਝਾਵਾਂ
ਮਾਹਵਾਰੀ ਜੱਗ ਘੇਰਿਆ ਕਰੋੜਾਂ ਮੌਤ ਲੈ ਆਏ
ਜਿਸ ਨੂੰ ਦਾਤਾਰ ਆਪ ਮਾਰੇ ਕੌਣ ਉਸੇ ਬਚਾਏ
ਕਿਓਂ ਇਹ ਸੋਚਾਂ ਮੈਂਨੂੰ ਔਣ ਕਿਓਂ ਮੈਂਨੂੰ ਰਲੌਣ
ਮੇਰੇ ਵੱਸ ਦਿਆਂ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਫ਼ਿਕਰ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਕੋਣ
ਰੋਣਾ ਮੈਂਨੂੰ ਬਹੁਤ ਆਏ ਮੈਂ ਰੋਕਾਂ ਮੈਂ ਨਾ ਰੋਵਾਂ
ਖੁਸ਼ੀ ਵਾਲਿਆਂ ਯਾਦਾਂ ਯਾਦ ਕਰ ਮੈਂ ਉਦਾਸੀ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੋਂਵਾਂ
,,,
मैं ना रोवन
रोना मैनू बहुत आए रोका मैं ना रोवन
खुशी वालिया यादां याद कर उदासी दूर करान
देश देश नाल युद्ध करे लेन इक दूजे दी जान
लड़ाऊंवाले दा बाल ना बांका मरे आम इंसान
लाख होन विधवा लाखों बचे होंन अनाथ
क्यों में एवें रोवान जद कुश ना मेरे हाथ
मेघ पए जोर दा सब करे तबाह
घर घाट रुर जान लाखों डूब प्राण देन गवा
की कसूर बंदे दा जा रब ते इल्ज़ाम लावान
ना रोवान एह रंग कुदरत दे आप नू समझावां
महामारी जग घेरिया करोड़ मौत ले आए
जिस नू दातार आप मारे उसे कौन बचाए
क्यों एह सोचें मैनू ऑन क्यों मैनू रेलोन
मेरे बस दिया नहीं मैं फिकर करन वाला कौन
रोना मैनू बहुत आए मैं रोकां मैं ना रोवान
खुशी दिया यादां याद कर माई उदासी दूर करान
No comments:
Post a Comment