ਗਦੂਤ ਬਚਪਨ
ਜਵਾਕ ਅਸੀਂ ਨਾਨਕੀਂ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ਗਦੂਤ
ਅੱਥਰੇ ਸੀ ਅੱਤ ਦੇ ਔਂਦੇ ਛਿੱਤਰਾਂ ਨਾਲ ਸੂਤ
ਕਰਤੂਤਾਂ ਸਾਡਿਆਂ ਐਸਿਆਂ ਨਾਮ ਸਾਡਾ ਬਦਨਾਮ
ਕਾਰਾ ਕਰ ਜਾਏ ਹੋਰ ਕੋਈ ਸਿਰ ਸਾਡੇ ਇਲਜ਼ਾਮ
ਟੋਲੀ ਸਾਡੀ ਚੋਂ ਇੱਕ ਨੇ ਹੁੱਕੇ ਦਾ ਸੂਟਾ ਲਾਇਆ
ਬਾਬਾ ਮੇਲਾ ਜਦ ਬੋਲਿਆ ਖੂਬ ਉਸ ਨੂੰ ਚਿੜਾਇਆ
ਬਾਬਾ ਜੀ ਬਾਹਮਣ ਕੱਟੀ ਨਾਲੀ ਸਾਬਣ ਨਾਲ ਹੁੱਕਾ ਧੋਇਆ
ਭਰੱਸ਼ਟ ਮੰਡੀਰ ਨੇ ਹੁੱਕਾ ਸੀ ਕੀਤਾ ਹੁਣ ਪਵਿਤ੍ਰ ਹੋਇਆ
ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਬਾਬੇ ਮੇਲੇ ਲਾਈ ਤਾਏ ਮੋਨੂੰ ਲਿਆ ਬੁਲਾਈ
ਆਓਂਦੇ ਦੇ ਦੋ ਥੱਪੜ ਜੜੇ ਪੁੱਛੀ ਨਾ ਸਫ਼ਾਈ
ਸ਼ੁਕਰ ਕੋਲੋਂ ਬਾਬਾ ਕੂ ਪਿਆ ਕਹੇਂ ਇਸ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ
ਉਹ ਛੋਰਾ ਸੀ ਜੱਗੂ ਦਾ ਨਾਮ ਉਸ ਦਾ ਸ਼ਾਇਦ ਮੀਤਾ
ਸ਼ਰਾਰਤ ਕੀਤੀ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੇ ਸਜ਼ਾ ਅਸੀਂ ਪਾਈ
ਬਦ ਨਾਲੋਂ ਬਦਨਾਮ ਬੁਰਾ ਕਹਾਵਤ ਸਾਮਣੇ ਆਈ
ਸਿਆਣੇ ਹੋਏ ਵੇਖ ਸ਼ਰਾਰਤ ਪੋਤੇ ਦੀ ਗੁੱਸੇ ਹੈਏ ਫਿਰ ਹੱਸਿਆ
ਯਾਦ ਆਈ ਇਸ ਉਮਰੇ ਤੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਘੱਟ ਸੀ ਆਪ ਜੱਸਿਆ
No comments:
Post a Comment